نهالیلغتنامه دهخدانهالی . [ ن ِ ] (اِ) چیزی باشد که بر آن نشینند.(صحاح الفرس ). آن است که به عربی مطرح خوانند و بر صدر صفها افکنند و دست نیز خوانندش . (اوبهی ). حشیة. تشک . توشک
نهالیفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهبستر؛ تشک: ◻︎ نهالی بیفگند و مسند نهاد / ز دیدار او میزبان گشت شاد (فردوسی: ۶/۴۹۰).
نهالیچهلغتنامه دهخدانهالیچه . [ن ِ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) نهالچه . نهالی . تشکچه . دوشکچه : از موضعی که جای امثال او بود فراتر آمد و با سلطان بر نهالیچه نشست . (جهانگشای جوینی ).
نهالینلغتنامه دهخدانهالین . [ ن ِ ] (اِ) توشک . لحاف . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). نهالی . تشک . دوشک . مسند. بستر. بالش : اگر شاه باشیم و گر زردهشت نهالین ز خاک است و بالین ز خشت
نالیدنگویش اصفهانی تکیه ای: benâli طاری: nâlây(mun) طامه ای: nâlâɂan طرقی: nâlâymun کشه ای: nâlâymun نطنزی: nâlâɂan
دوشکفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهنهالی؛ بستر؛ زیرانداز آکنده از پشم یا پنبه که روی زمین یا تختخواب میاندازند و بالای آن میخوابند؛ برخوابه.
نهالیچهلغتنامه دهخدانهالیچه . [ن ِ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) نهالچه . نهالی . تشکچه . دوشکچه : از موضعی که جای امثال او بود فراتر آمد و با سلطان بر نهالیچه نشست . (جهانگشای جوینی ).
نهالینلغتنامه دهخدانهالین . [ ن ِ ] (اِ) توشک . لحاف . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). نهالی . تشک . دوشک . مسند. بستر. بالش : اگر شاه باشیم و گر زردهشت نهالین ز خاک است و بالین ز خشت