نغمه خوانلغتنامه دهخدانغمه خوان . [ ن َ م َ / م ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) نغمه سرا. نغمه پرداز. آوازخوان .
نغمهلغتنامه دهخدانغمه . [ ن َ م َ / م ِ] (از ع ، اِ) نغمة. آواز. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (آنندراج ) . نوا. (ناظم الاطباء). آوا. نغمة. رجوع به نغمة شود : شده نغمه ٔ چنگ بر سوک مرگ که خواهد فروریختن تار و برگ .<p class=
نغمةلغتنامه دهخدانغمة. [ ن َ م َ ] (ع اِ) آواز. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ). نَغَمَة. (منتهی الارب ). رجوع به نغمه شود. || نیکوئی صوت در قرائت . (ناظم الاطباء). حسن صوت در قرائت . نَغَمَة. ج ، نغمات . || واحد نَغم . (از اقرب الموارد). رجوع به نغم شود.
نغمةلغتنامه دهخدانغمة. [ ن ُ م َ ] (ع اِ) جرعه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (متن اللغة) (ناظم الاطباء). آشام . (ناظم الاطباء). لغتی است در نغبة. (از متن اللغة). ج ، نُغَم .
نغمةدیکشنری عربی به فارسیصدا , اهنگ , درجه صدا , دانگ , لحن , اهنگ داشتن , باهنگ در اوردن , سفت کردن , نوا
نغمه خوانیلغتنامه دهخدانغمه خوانی . [ ن َ م َ / م ِ خوا / خا ](حامص مرکب ) عمل نغمه خوان . رجوع به نغمه خوان شود.
پرده سرایفرهنگ فارسی عمیدنغمهسرای؛ نغمهخوان: ◻︎ مرغ زیرک نشود در چمنش پردهسرای / هر بهاری که ز دنباله خزانی دارد (حافظ: ۲۵۸ حاشیه).
نوازنلغتنامه دهخدانوازن . [ ن َ زَ ] (نف مرکب ) نوازننده . که آلت موسیقی نوازد. که آهنگی نوازد : گر پارسا زنی شنود شعر پارسیش وآن دست بیندش که بدانسان نوازن است . یوسف عروضی . || نغمه سرا. نغمه خوان . دستان سرا :</s
دستان سرایلغتنامه دهخدادستان سرای . [ دَ س َ ] (نف مرکب ) دستان سرا. دستان سراینده . نغمه سرا. سرودخوان . نغمه خوان : بهر شاخ کافور بر جای جای بسی مرغ دیدند دستان سرای . اسدی .بسی چشمه آب روان جای جای بهر گوشه مرغان دستان سرای .
نغمهلغتنامه دهخدانغمه . [ ن َ م َ / م ِ] (از ع ، اِ) نغمة. آواز. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (آنندراج ) . نوا. (ناظم الاطباء). آوا. نغمة. رجوع به نغمة شود : شده نغمه ٔ چنگ بر سوک مرگ که خواهد فروریختن تار و برگ .<p class=
خوش نغمهلغتنامه دهخداخوش نغمه . [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) خوش آواز. خوش الحان . خوش آهنگ . خوش صدا. خوش ترانه : نوای مطرب خوش نغمه و سرود ستخج خروش عاشق سرگشته و عتاب نگار. <p
کج نغمهلغتنامه دهخداکج نغمه . [ ک َ ن َ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) که نغمه ٔ ناساز دارد. که نغمه ٔ ناخوشایند دارد. آنکه نغمه ٔ نامطبوع دارد (مرغ یا انسان ). (فرهنگ فارسی معین ).
نغمهلغتنامه دهخدانغمه . [ ن َ م َ / م ِ] (از ع ، اِ) نغمة. آواز. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (آنندراج ) . نوا. (ناظم الاطباء). آوا. نغمة. رجوع به نغمة شود : شده نغمه ٔ چنگ بر سوک مرگ که خواهد فروریختن تار و برگ .<p class=
میزان النغمهلغتنامه دهخدامیزان النغمه . [ نُن ْ ن َ م َ ] (ع اِ مرکب ) (اصطلاح فیزیکی ) آلتی به شکل شمش خمیده که بوسیله ٔ آن میزان اهتزاز را معلوم کنند. میزان الصوت . دیاپازن . رجوع به میزان الصوت شود.
ترنغمهلغتنامه دهخداترنغمه . [ ت َ ن َ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) ترصدا. (آنندراج ). آنکه سرود تازه میخواند. (ناظم الاطباء). کسی که صدا و نغمه ٔ سیراب داشته باشد. (آنندراج ) : به ترنغمگی در چمن آبشارنمی افتد ازپایه ٔ اعتبار. <p cla