نضارتلغتنامه دهخدانضارت . [ ن َ رَ ] (ع اِمص ) تازگی . آبداری . (غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء). نضرت . شکفتگی . تازگی . سبزی . (یادداشت مؤلف ). شکفتگی روی . شکفتگی درخت . سرسبزی
نزارتلغتنامه دهخدانزارت . [ ن َ رَ ] (ع مص ) نزر. اندک شدن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به نزارة و نزر شود. || (اِمص ) کمی . اندکی . قلت . (یادداشت مؤلف ).
نضارت بخشلغتنامه دهخدانضارت بخش . [ ن َ رَ ب َ ] (نف مرکب ) طراوت بخش . تازگی بخش . که شکفتگی و تازگی و سرسبزی دهد : مواهبش بسان مواهب سحاب نضارت بخش بساتین . (حبیب السیر ج 3 ص 2). ن
نضارت بخشلغتنامه دهخدانضارت بخش . [ ن َ رَ ب َ ] (نف مرکب ) طراوت بخش . تازگی بخش . که شکفتگی و تازگی و سرسبزی دهد : مواهبش بسان مواهب سحاب نضارت بخش بساتین . (حبیب السیر ج 3 ص 2). ن
نَّاضِرَةٌفرهنگ واژگان قرآنبا طراوت و شاداب و خرم و زیبا (نضره و نضارت چهره و درخت و امثال آن به معناي خرمي و زيبايي و بهجت آنها )
ضغیفةلغتنامه دهخداضغیفة. [ض َ ف َ ] (ع اِ) نضارت و تازگی تره . یقال : ضغیفة من بقل ؛ اذا کانت الروضة ناضرة متخیلة. (منتهی الارب ).
خوافیلغتنامه دهخداخوافی . [ خ َ/ خوا / خا ] (ص نسبی ) منسوب به خواف که ناحیه ٔ کثیرالقری و با خضارت و نضارت از نیشابور و مهد طلوع جمعی از علما و محدثین بوده است . (از انساب سمعان
خوزانیلغتنامه دهخداخوزانی . [ ] (ص نسبی ) منسوب به خوزان که قریتی است باخضارت و نضارت بحوالی پنج دیه . (از انساب سمعانی ).