نشکیلغتنامه دهخدانشکی . [ ن َ ] (ص نسبی ) منسوب است به نشک . از قراء مرو در پنچ فرسخی . (از سمعانی ).
نیشکیلغتنامه دهخدانیشکی . [ ش َ ] (اِ) قسمی گندم که در سیستان زراعت می شود و آن را بلائی نیز گویند. (یادداشت مؤلف ).
نسقچیلغتنامه دهخدانسقچی . [ ن َ س َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) چوبدارو انتظام کننده ٔ شهریان و لشکریان . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). پاسبان و محافظی که از جانب پادشاه مقرر شده باشد به خصوص در نظم سپاه و اردو. (ناظم الاطباء).
نسقچیفرهنگ فارسی عمیدپاسبان و مٲموری که وظیفهاش برقرار ساختن نظم بود؛ مٲمور تنبیه، سیاست، و مجازات گناهکاران.
نشکیبیدنلغتنامه دهخدانشکیبیدن . [ ن َ ش َ دَ / ن َ دَ] (مص منفی ) مقابل شکیبیدن . رجوع به شکیبیدن شود.
نشکیفتنلغتنامه دهخدانشکیفتن . [ ن َ ش َ ت َ / ن َ ت َ ] (مص منفی ) مقابل شکیفتن . رجوع به شکیفتن شود.
نشکیبیدنلغتنامه دهخدانشکیبیدن . [ ن َ ش َ دَ / ن َ دَ] (مص منفی ) مقابل شکیبیدن . رجوع به شکیبیدن شود.
نشکیفتنلغتنامه دهخدانشکیفتن . [ ن َ ش َ ت َ / ن َ ت َ ] (مص منفی ) مقابل شکیفتن . رجوع به شکیفتن شود.