نبسلغتنامه دهخدانبس . [ ن َ ] (ع مص ) سخن گفتن . نُبْسة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). سخن گفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). تکلم . (از اقرب الموارد). لب از هم گشودن به کمترین سخنی . (از معجم متن اللغة): نبس ؛ تحرکت شفتاه بشی ٔ، و هو اقل الکلام . (از معجم متن اللغة). و بیشتر به صورت
نبسلغتنامه دهخدانبس . [ ن َ ب َ / ن َب ْ ب َ ] (اِ) دخترزاده را گویند، و به این معنی با تشدید ثانی هم گفته اند. (برهان قاطع). نبسه . نواسه . نواسی . نپسه . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). سبط. (آنندراج ) (انجمن آرا). دخترزاده . (جهانگیری ) (آنندراج ) (انجمن آر
نبسلغتنامه دهخدانبس . [ ن ُب ُ ] (ع ص ، اِ) سخن گویندگان . (ناظم الاطباء) (از المنجد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). ناطقون المسرعون فی حوائجهم . (معجم متن اللغة). || شتاب کنندگان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شتابی کنندگان . (ناظم الاطباء). المسرعون فی حوائجهم . (اقرب الموارد) (المنجد).
نبزلغتنامه دهخدانبز. [ ن َ ] (ع مص ) اشاره کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). لمز. (المنجد). || عیب کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || لقب نهادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از معجم متن اللغة) (تاج المصادر بیهقی ). لقب گذاشتن ، و آن در مورد القاب مستهجن قبیح شایع است ، فی الحدیث : ان رجلاً
نبزلغتنامه دهخدانبز. [ ن َ ب َ ] (ع اِ) پازنامه . (منتهی الارب ). پاژنامه . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). لقب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (معجم متن اللغة) (مهذب الاسماء) (المنجد). و بیشتر بر القاب ذمیمه اطلاق شود. (از معجم متن اللغة). لقب تسخیف . لقبی مذموم که بر ک
نبزلغتنامه دهخدانبز. [ ن َ ب ِ ] (ع ص ) ناکس در حسب و در خوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد ناکس و لئیم در حسب و در خلق و خوی . (ناظم الاطباء) فرومایه در حسب و خلق . (اقرب الموارد از قاموس ) (از معجم متن اللغة) (از المنجد).
نبزلغتنامه دهخدانبز. [ ن ِ ] (ع اِ) پوست بالائین خرمابن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از معجم متن اللغة). سعف . پوست بالائی نخل . (از اقرب الموارد).
نبشلغتنامه دهخدانبش . [ ن َ ] (اِ)ملتقای خارجی دو سطح عمود بر یکدیگر که بوسیله ٔ سطح کم عرضی به هم پیوندند و زاویه ٔ قائمه تشکیل دهند.- نبش کوچه (خیابان ) ؛ ملتقای دو دیوار عمود بر هم که محل نصب در خانه یا ایجاد سطح ثالثی باشد.|| خم . پیچ . (یادداشت مؤلف ). |
نبسةلغتنامه دهخدانبسة. [ ن ُ س َ ] (ع مص ) نبس . (منتهی الارب ) (معجم متن اللغة) (المنجد). رجوع به نَبْس شود.
نبسهلغتنامه دهخدانبسه . [ ن َ ب َ / ن َب ْ ب َ / ن َ س َ / س ِ ] (اِ) نبس . دخترزاده . و بعضی گویند پسر و دختر پسر است که نبیره خوانند و بعضی دیگر دختر دختر را گویند نه پسر دختر را، و با تشدی
نبصلغتنامه دهخدانبص . [ ن َ ] (ع اِ) تره ٔ اندک که نخستین بروید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). در معجم متن اللغة نَبَص هم آمده است و آرد که بدین صورت مستعمل تر یا صحیح تر است . || (مص ) سخن گفتن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء
نبیسهلغتنامه دهخدانبیسه . [ ن َ س َ / س ِ ] (اِ) فرزندزاده را گویند که از جانب پسر باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). پسرزاده . (ناظم الاطباء). دخترزاده . و بعضی گویند که بمعنی پسرزاده نیز آمده . (غیاث اللغات ). نواسه . نواسی . نپسه . نبس . نبسه . (حاشیه ٔ معین بر
نبسةلغتنامه دهخدانبسة. [ ن ُ س َ ] (ع مص ) نبس . (منتهی الارب ) (معجم متن اللغة) (المنجد). رجوع به نَبْس شود.
نبسهلغتنامه دهخدانبسه . [ ن َ ب َ / ن َب ْ ب َ / ن َ س َ / س ِ ] (اِ) نبس . دخترزاده . و بعضی گویند پسر و دختر پسر است که نبیره خوانند و بعضی دیگر دختر دختر را گویند نه پسر دختر را، و با تشدی
خنبسلغتنامه دهخداخنبس . [ خُم ْ ب َ ] (ع ص ) مرد ستبر اندک کوتاه زشت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
ام عنبسلغتنامه دهخداام عنبس . [ اُم ْ م ِ عَم ْ ب َ ] (اِخ ) دختر مسلمه ٔ انصاری . از زنان صحابی بوده . رجوع به الاصابة فی تمییز الصحابة ج 8 ص 257 شود.
انبسلغتنامه دهخداانبس . [ اَم ْ ب َ ] (اِ) خرمن حبوب وغله های کوفته شده و پاک کرده شده . (از ناظم الاطباء).
