ناف عالملغتنامه دهخداناف عالم . [ ف ِ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مرکز عالم . مرکز زمین . || (اِخ ) به معنی ناف زمین است که کنایه از مکه ٔ معظمه باشد. (برهان قاطع). مکه ٔ معظمه .
نافعالجوهریلغتنامه دهخدانافعالجوهری . [ ف ِ عُل ْ ج َ هََ ] (اِخ ) ابن عباس بن جبیر، مکنی به ابوالحسن . از متکلمین اوایل قرن پنجم هجری است . وی در سال 419 هَ .ق . به تجارت به اندلس آمد
نافعالاقرعلغتنامه دهخدانافعالاقرع . [ ف ِ عُل ْ اَ رَ ] (اِخ ) رجوع به ابومحمد نافع در این لغت نامه شود.
نافعالحبشیلغتنامه دهخدانافعالحبشی . [ ف ِ عُل ْ ح َ ب َ ] (اِخ ) از اصحاب پیغمبر اسلام است . وی یکی از هشتاد نفری بود که از حبشه به خدمت حضرت رسول رسیدند و اسلام آوردند. رجوع به الاصا
ناف ارضلغتنامه دهخداناف ارض . [ ف ِ اَ ] (اِخ ) کنایه از مکه ٔ معظمه است . (برهان قاطع) (آنندراج ) (از رشیدی ). ناف زمین . ناف خاک . ناف عالم . مکه ٔ معظمه و خاک کعبه . (ناظم الاطب
ناففرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (زیست‌شناسی) سوراخ و گودی کوچک روی شکم که از بریدن بند ناف باقی می‌ماند.۲. [مجاز] وسط و میان چیزی. ناف ارض: [قدیمی، مجاز] = ناف عالم ناف زمین (زنی): [قدیمی،
نافه بویلغتنامه دهخدانافه بوی . [ ف َ / ف ِ ] (ص مرکب ) خوشبوی . معطر : بر عیش زدند ناف عالم اکنون که بهارنافه بوی است . خاقانی . || کنایه از گنده دهان است یعنی شخصی که دهان او بوی
معسکرلغتنامه دهخدامعسکر. [ م ُ ع َ ک َ ] (ع اِ) لشکرگاه . (تفلیسی ) (منتهی الارب ) (غیاث ) (آنندراج ). لشکرگاه و اردوگاه و محل عسکر. (ناظم الاطباء) : لشکر جود را به گیتی درجز کف
مهرلغتنامه دهخدامهر. [ م ِ ] (اِ) رحم و شفقت و محبت . (برهان قاطع). محبت . (فرهنگ جهانگیری ) (غیاث اللغات ) (انجمن آرا). دوستی و مودت و محبت و رحم و نرم دلی و شفقت و مروت . (نا
