نافه گشا

nāfegošā

معنی

۱. آن‌که نافۀ مشک را بگشاید و بوی خوش پراکنده سازد؛ نافه‌گشاینده: ◻︎ هوا مسیح‌نفس گشت و خاک نافه‌گشای / درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد (حافظ: ۳۵۸).
۲. [مجاز] خوش‌بوکنندۀ هوا.

جست‌وجوی دقیق

نافه گشا

لغت‌نامه دهخدا

نافه گشا. [ ف َ / ف ِ گ ُ ] (نف مرکب ) آنکه نافه ٔ مشک را باز می کند و از هم می گشاید. که با گشودن نافه هوا را مشک آگین و معطر می کند.

نافه گشا

فرهنگ انتشارات معین

( ~. گُ) (ص مر.) خوشبو، معطر.

نافه گشا

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. آن‌که نافۀ مشک را بگشاید و بوی خوش پراکنده سازد؛ نافه‌گشاینده: ◻︎ هوا مسیح‌نفس گشت و خاک نافه‌گشای / درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد (حافظ: ۳۵۸).۲. [مجاز] خوش‌

جست‌وجوی مشابه

نافه گشائی

لغت‌نامه دهخدا

نافه گشائی . [ ف َ / ف ِ گ ُ ] (حامص مرکب ) عمل نافه گشای . سر نافه بازکردن . مجازاً، به معنی عطرافشانی و معطر و مشک آگین کردن هوا.- نافه گشائی کردن ؛ نافه را

نافه گشای

لغت‌نامه دهخدا

نافه گشای . [ ف َ / ف ِ گ ُ ] (نف مرکب ) نافه گشا. عطرافشان . که هوا را معطر می کند. که فضا را خوشبوی و عطرآگین کند. رجوع به نافه گشا شود : بر تن چنگ بند رگ وز

گشاده نامه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

open letter

نافه

فرهنگ مترادف و متضاد

مشکدان

نافه

دیکشنری فارسی به ترکی

göbek

جست‌وجوی مشابه غلط تایپی

khi

دیکشنری انگلیسی به فارسی

khi

جست‌وجوی متن

نافه گشای

لغت‌نامه دهخدا

نافه گشائی

لغت‌نامه دهخدا

گشا

لغت‌نامه دهخدا

گشا. [ گ ُ ] (نف ) گشاینده . همیشه به صورت ترکیب آید: بخت گشا. بندگشا. بند و گشا. پاگشا. جهان گشا. چهره گشا. دل گشا. راه گشا. رگ گشا (فصاد). روزه گشا. روگشا. عا

سبز شدن

لغت‌نامه دهخدا

سبز شدن . [ س َ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) روئیدن . (غیاث ). روییدن گیاه و جز آن : اخضرار؛ سبز شدن کشت . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ). ابقال . بقول . روییدن گیاه .

خامه

لغت‌نامه دهخدا

خامه . [ م َ / م ِ ] (اِ) قلم . (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری ) (شرفنامه ٔ منیری ) (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ) (فرهنگ اوبهی ) (ناظم الاطباء). نی تحریر (ناظم ا