نازک اندام

نازک اندام

لغت‌نامه دهخدا

نازک اندام . [زُ اَ ] (ص مرکب ) آنکه همه اندام و اعضای وی نرم و لطیف باشد. (ناظم الاطباء). ظریف . ظریف اندام . جوان . متناسب اعضا. که اندامی ظریف و زیبا دارد : طلب کرد یار دلارام راپری پیکر نازک اندام را. نظامی .کافروخته روی بود و بدرام پاکیزه نهاد و...

نازک اندام

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [مجاز] nāzok[']andām خوش‌اندام.

نازُک

لهجه و گویش بختیاری

nâzok نازک.

smallwood

نازک‌چوب

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[مهندسی منابع طبیعی- محیط‌زیست و جنگل] دارِ گردی که قطر یا محیط آن از حد مشخصی کمتر باشد، گاه برای این نوع چوب حداقل اندازه‌ای نیز قائل می‌شوند

Ziziphora tenuior

کاکوتی نازک

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[گیاهان دارویی] گونه‌ای کاکوتی به شکل علفی یک‌ساله با کرک‌های کوتاه و زبر و ساقۀ به طول 5 تا 15 سانتی‌متر که ممکن است ساده یا بسیار منشعب باشد و برگ‌های آن خطی یا خطی‌ـ سرنیزه‌ای است و گل‌آذین سنبلۀ انتهایی آن متراکم و بلند و جام گل آن یاسمنی و بنفش ...

thin section

برش نازک

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[باستان‌شناسی] برشی بسیار نازک از برخی مواد فرهنگی، عمدتاً سنگ و سفال، برای مطالعات آزمایشگاهی

نازک طبعی

فرهنگ فارسی معین

(زُ. طَ) [ فا - ع . ] (حامص .) 1 - حساسیت ، زودرنجی . 2 - طبع شاعرانه و لطیف داشتن .

نازک اندیش

فرهنگ فارسی معین

( ~ . اَ) (ص فا.) نک . نازک بین .

نازک بین

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (ص فا.) باریک بین ، دقیق .

نازک خیال

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) [ فا - ع . ] (ص مر.) 1 - آن که دارای تخیلی لطیف و دقیق است ، نازک اندیش . 2 - عارف .

نازک دل

فرهنگ فارسی معین

( ~ . دِ) (ص مر.) زودرنج ، حساس ، رقیق القلب .

نازک دوزی

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (حامص .) دوختن لباس - های تابستانی و نازک . مق ضخیم دوزی .

نازک کار

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (ص شغل .) 1 - بنایی که به دیوار گچ مالد و سفیدکاری و گچ بری کند. مق سفت کار، کلفت کار. 2 - صنعتگری که اشیاء ظریف سازد از قبیل تخته نرد، النگو، کیف زنانه .

نازک نارنجی

فرهنگ فارسی معین

( ~ . رِ) (ص مر.) (عا.) کسی که تحمل سختی ها را ندارد، زودرنج .