می زدهلغتنامه دهخدامی زده . [ م َ / م ِ زَ دَ/ دِ ] (ن مف مرکب ) مست و مخمور و خمار افتاده از شراب . مخمور. با خمار. (ناظم الأطباء). شراب زده . سخت مست و لایعقل . سیه مست . مست و
می زدهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهکسی که شراب بسیار خورده و دیگر نتواند بخورد؛ شراب‌زده: ◻︎ می‌زدگانیم ما در دل ما غم بُوَد / چارۀ ما بامداد رطل دمادم بُوَد (منوچهری: ۱۷۹).
میدهدگویش اصفهانی تکیه ای: hâɂade طاری: hâɂata طامه ای: heɂede طرقی: hâɂata /hâ:ta کشه ای: hâɂata نطنزی: hâɂada
می زدگانلغتنامه دهخدامی زدگان . [ م َ / م ِ زَ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) ج ِ می زده . (ناظم الاطباء). خمار. خماری . مست و مخمور. سیه مست : می زدگان را گلاب باشد قطره ٔ شراب باشد بوی بخور
می زدلغتنامه دهخدامی زد. [ م َ / م ِ زَ ] (ن مف مرکب ) مخفف می زده . شخصی را گویند که به سبب پر خوردن شراب میل به چیزهای دیگر نکند. (آنندراج ). و رجوع به می زده شود.
می زدگیلغتنامه دهخدامی زدگی . [ م َ / م ِ زَ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت می زده . شراب زدگی . (یادداشت مؤلف ). مخموری . مستی : به پنجشنبه که روز خمار می زدگی است چو تلخ باده
کژدم زدهلغتنامه دهخداکژدم زده . [ ک َ دُ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آزرده به نیش کژدم . کسی که کژدم او را نیش زده باشد : می زده را هم بمی دارو و مرهم بودراحت کژدم زده کشته ٔ کژدم بود