مینشیندگویش اصفهانی تکیه ای: hâɂačine / huɂačine طاری: hâɂanga طامه ای: heɂeniye طرقی: hâɂaniga کشه ای: hâɂaniga نطنزی: hâniya
مینشاندگویش اصفهانی تکیه ای: hâɂačune طاری: hâɂašna طامه ای: heɂenešune طرقی: hâɂačâna کشه ای: hâɂačâna نطنزی: hânešona
مینشیندگویش خلخالاَسکِستانی: nəšə دِروی: nəš.ə شالی: nəš.ə کَجَلی: me.nəš.ə/iya کَرنَقی: nəšə کَرینی: nəše کُلوری: nəšə گیلَوانی: nəšə لِردی: nəšə
مینشیندگویش کرمانشاهکلهری: nɪše:d گورانی: nɪše:d سنجابی: nɪše:d کولیایی: anɪše: زنگنه‌ای: nɪše:d جلالوندی: manɪše: زوله‌ای: manɪše: کاکاوندی: manɪše: هوزمانوندی: manɪše:
میبیندگویش اصفهانی تکیه ای: avine طاری: avina/ ayna طامه ای: vine طرقی: ayna کشه ای: avina/ ayna نطنزی: vina
چارپهلوفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. شکم بزرگ و پر.۲. [مجاز] تنومند؛ فربه: ◻︎ زود در گل مینشیند کشتی سنگین‌رکاب / چارپهلو می‌کنی تن را ز آب و نان چرا (صائب: ۲۱).۳. (ریاضی) چهارضلعی.۴. (صفت) ویژگ
صاحب دیوانلغتنامه دهخداصاحب دیوان . [ ح ِ دی ] (اِخ ) محمدبن محمد جوینی ، ملقب به شمس الدین . چون هلاکو در آغاز سال 661 هَ . ق . امیر سیف الدین بیتکچی خوارزمی وزیر خویش را بکشت ، وزار
زحلوقةلغتنامه دهخدازحلوقة. [ زُ ق َ ] (ع اِ) مثل زحلوفه ، جای لغزیدن کودکان از بالابه نشیب و این (با قاف ) لغت تمیم است . ج ، زحالق ، زحالیق . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). بمعنی