لغتنامه دهخدا
میمونة. [ م َ مو ن َ ] (اِخ ) بنت الحارث بن حزن الهلالیه . آخرین زنی است که با حضرت رسول ازدواج کرد و مرگ وی نیز پس ازمرگ بقیه ٔ زنهای آن حضرت دررسید. قبل از هجرت در مکه با حضرت محمد (ص ) بیعت کرد و بدین اسلام درآمد در ابتدای زندگی نامش «سرة» بود و بعداً میمونه نامیده شد. قبل