میم

mim

معنی

نوعی نمایش که در آن بازیگر بدون آنکه سخن بگوید، با انجام حرکات خاص، احساسات و عواطف خود را بیان می‌کند.

جست‌وجوی دقیق

میم

لغت‌نامه دهخدا

میم . [ م َ ی َ ] (اِخ ) در شاهنامه نام مکانی است به مشرق ایران : چو برخاست آواز کوس از میم همان گرد چون آبنوس از جرم .فردوسی .

میم

لغت‌نامه دهخدا

میم . (ع اِ) نبیذ. (مهذب الاسماء). شراب ناب . (آنندراج ) (برهان ). شراب صاف و خالص و شراب ناب . (ناظم الاطباء).

میم

لغت‌نامه دهخدا

میم . (فرانسوی ، اِ) نوعی کمدی که در آن هنرپیشه بوسیله ٔ حرکات اعمال و احساسات را بیان کند بدون آنکه سخنی بگوید.

میم

میم . (اِ) نام حرف بیست وهشتم از الفبای فارسی و بیست وچهارم از الفبای عربی . رجوع به «م » شود.- اصحاب المیم ؛ آنهائی که مطالب و اسرار و گنجینه های مخفی را جستجو میکنندزیرا نخستین حرف این کلمه «م » است . (دزی ج 2 ص

میم

لغت‌نامه دهخدا

میم . (اِخ ) دهی از دهستان نیم بلوک بخش قائن شهرستان بیرجند، واقع در 50 هزارگزی شمال باختری قائن سر راه شوسه ٔ قائن به گناباد. در جلگه ٔ گرم سیر با 272 تن سکنه آبش از قنات است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <s

جست‌وجوی هم‌آوا

میم میم هکاردن

گویش مازنی

من و من کردن

مم مم شو

گویش مازنی

مم مم شو

ایماگر

mime artist, mime 1

واژه‌های مصوب فرهنگستان

کسی که در نمایش ایمایی ایفای نقش می‌کند متـ . بازیگر نمایش ایمایی

چمچم

لغت‌نامه دهخدا

چمچم . [ چ ُ چ ُ ] (اِ) سم اسب و استر و خر و گاو و امثال آن را گویند. (برهان ). سم اسب و استر و گاو و خر و دیگر حیوانات را خوانند. (جهانگیری ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). سم اسب و استر و جز آن . (رشیدی ) : تا تو چمچم کنی شکسته ب

چمچم

لغت‌نامه دهخدا

چمچم . [ چ ُ چ ُ / چ َ چ َ ] (اِ) به معنی رفتار و خرام آمده است . (برهان ). رفتار و خرام را گویند. (جهانگیری ). خرام . (رشیدی ). رفتار و خرام . (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : سر بر مزن از هستی تا راه نگردد

جست‌وجوی مشابه

میم میم هکاردن

گویش مازنی

من و من کردن

میمندی

لغت‌نامه دهخدا

میمندی . [ م َ م َ / م ِ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به میمند. از مردم میمند. رجوع به میمند شود.

میمونی

لغت‌نامه دهخدا

میمونی . [ م َ مو / م ِ مو ] (ص نسبی ) منسوب به میمون . رجوع به میمون شود.

میمذی

لغت‌نامه دهخدا

میمذی . [ م َ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به میمذ که ناحیتی است به حدود آذرباذگان . رجوع به میمذ شود.

میموم

لغت‌نامه دهخدا

میموم . [ م َ مو ] (ع ص ) به دریا انداخته شده . (آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجل میموم ؛ مرد به دریا انداخته شده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).

جست‌وجوی متن

نی

واژه‌نامه آزاد

پیشوند منفی ساز. به عنوان مثال در "نیمدُنَم= با سکون بر روی میم تلفظ می شود، نمی دانم، نیمتُنَم= با سکون بر روی میم تلفظ می شود،نمیتوانم نیمیگم=با سکون بر روی میم تلفظ می شود،نمی گم نیمیام=با سکون بر روی میم تلفظ می شود،نمی آیم ...

مرژنکیام

واژه‌نامه آزاد

(با کسره میم و ژ) مژگانم (موژهای من

عَنکُمُ

فرهنگ واژگان قرآن

از شما (در اصل "عَنکُمْ " بوده که در اثر رسيدن به ساکن وتشديد ميم آن حرکت گرفته است )

عَنْهُمُ

فرهنگ واژگان قرآن

از آنها (در اصل "عَنْهُمْ " بوده که در اثر رسيدن به ساکن وتشديد ميم آن حرکت گرفته است )

قَبْلِهِمُ

فرهنگ واژگان قرآن

قبل از ايشان-قبل از آنان( حرف ميم به دليل رسيدن ساکن به تشديد حرکت گرفته است)

جست‌وجوی هم‌آغاز

میمندی

لغت‌نامه دهخدا

میمندی . [ م َ م َ / م ِ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به میمند. از مردم میمند. رجوع به میمند شود.

میمونی

لغت‌نامه دهخدا

میمونی . [ م َ مو / م ِ مو ] (ص نسبی ) منسوب به میمون . رجوع به میمون شود.

میمذی

لغت‌نامه دهخدا

میمذی . [ م َ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به میمذ که ناحیتی است به حدود آذرباذگان . رجوع به میمذ شود.

میموم

لغت‌نامه دهخدا

میم کردن

لغت‌نامه دهخدا

میم کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) به شکل «م » درآوردن . دهان تنگ را از هم گشودن . لبها را به شکرخنده گشودن : بخنده عقیقین نقط میم کردشباهنگ در میم دو نیم کرد.اسدی (گرشاسب نامه ص 29 متن و حا

جست‌وجوی هم‌قافیه

دباری هیامیم

لغت‌نامه دهخدا

دباری هیامیم . [ دِ هََ ] (اِخ ) تواریخ الایام . دیوان الایام . (ابن الندیم ). نام کتابی از تورات .

دمیم

لغت‌نامه دهخدا

دمیم . [ دَ ] (ع ص ) حقیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (آنندراج ). || زشت رو. ج ، دمام . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (ازغیاث ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد) : چون وزیر و میر و مستوفی تو باشی کی بودمدحت آرای وزیر و میر

دیامیم

لغت‌نامه دهخدا

دیامیم . [ دَ ] (ع اِ) ج ِ دیمومة. از ماده ٔ دمم . (اقرب الموارد). رجوع به دیمومة شود.

حسی الغمیم

لغت‌نامه دهخدا

حسی الغمیم . [ ح ِ س ْ یُل ْ غ َ ] (اِخ ) نام موضعی است . (معجم البلدان ). رجوع به غمیم الحساء شود.

چمیم

لغت‌نامه دهخدا

چمیم . [ چ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان نهرهاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز که در 30 هزارگزی شمال باختری اهوازو 5 هزارگزی راه شوسه ٔ حمیدیه به اهواز واقع است و 50 تن سکنه دارد. (از ف

درپیوند

بیشتر بدانید

میم

mim

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش مازنی

گویش مازنی

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

واژه‌نامه آزاد

واژه‌نامه آزاد

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ واژگان قرآن

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا