میعهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (زیست‌شناسی) صمغی که از درخت تراوش کند.۲. (اسم مصدر) روانی؛ سیال بودن.
میعهلغتنامه دهخدامیعه . [ م َ ع َ ] (ع اِ) ماده ٔ خوشبوی صمغ و سقزی که از یکی از اشجار طایفه ٔ آبنوس اخذ می شود. (ناظم الاطباء). رجوع به میعة شود.- میعه ٔ سایل ؛ میعه ٔ سایله .
میاحلغتنامه دهخدامیاح . [ م َی ْ یا ] (ع ص ) میاحة. خرامان مانند رفتار بط رونده . گویند رجل میاح . (ناظم الاطباء). خرامان رونده ، و میاحة مؤنث آن است . (از آنندراج ) (از اقرب ا
میاهلغتنامه دهخدامیاه . (ع اِ) ج ِ ماء. (ترجمان القرآن جرجانی ص 85) (منتهی الارب ).آبها. ج ِ ماء که در اصل ماه بود به معنی آب . (غیاث )(آنندراج ). || کنایه از اشک : نیران دوزخ ا
میعةلغتنامه دهخدامیعة. [ م َ ع َ ] (ع اِ) شادمانی . || اول رفتار اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اول تک اسب . (مهذب الاسماء). || اول جوانی . (منتهی الارب ) (مهذب
میعةلغتنامه دهخدامیعة. [ م َ ع َ ] (ع مص ) رفتن اسب وروان شدن و شادمان رفتن آن . (ناظم الاطباء). رفتن اسب . (منتهی الارب ). و رجوع به میع شود. || رفتن چیزی ریخته چون آب و روغن و
میدهدگویش اصفهانی تکیه ای: hâɂade طاری: hâɂata طامه ای: heɂede طرقی: hâɂata /hâ:ta کشه ای: hâɂata نطنزی: hâɂada
میعةلغتنامه دهخدامیعة. [ م َ ع َ ] (ع اِ) شادمانی . || اول رفتار اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اول تک اسب . (مهذب الاسماء). || اول جوانی . (منتهی الارب ) (مهذب
میعةلغتنامه دهخدامیعة. [ م َ ع َ ] (ع مص ) رفتن اسب وروان شدن و شادمان رفتن آن . (ناظم الاطباء). رفتن اسب . (منتهی الارب ). و رجوع به میع شود. || رفتن چیزی ریخته چون آب و روغن و
استراکلغتنامه دهخدااستراک . [ ] (اِ) بیونانی میعه ٔ سایله است . و رجوع به سترکا در برهان قاطع و همین لغت نامه و رجوع به اصطرک شود.