میرالغتنامه دهخدامیرا. (نف ) (مرکب از میر + الف ) هرچیز یا کسی که محکوم به مرگ است . میرنده . فانی . فناپذیر. که میرد. مائت . فانی . هالک . (از یادداشت مؤلف ) : معنی گیومرث زند
میراندگویش اصفهانی تکیه ای: arune طاری: aruna طامه ای: rune طرقی: arâna / arâma کشه ای: arâma نطنزی: runa
میرانلغتنامه دهخدامیران . (نف ) صفت فاعلی بیان حالت از ریشه ٔ ماده ٔ «میر» و صفت حالیه ٔ مصدر مردن . در حال مردن . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به میرا و مردن شود.