میخکدهلغتنامه دهخدامیخکده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) ضرابخانه و دارالضرب . (ناظم الاطباء) (از برهان ). خانه ای که در آن سکه زنند و آن را دارالضرب و ضرابخانه نیز گویند. (انجمن آر
میکدهلغتنامه دهخدامیکده . [ م َ / م ِ ک َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) شرابخانه و میخانه . (ناظم الاطباء). خرابات . خانه ٔ خمار. آنجا که در آن می خورند. ماخور. حانه . خانه . حانوت . جایی
دارالضربلغتنامه دهخدادارالضرب . [ رُض ْ ض َ ] (ع اِ مرکب ) میخکده . ضرابخانه . جایی که پول در آن سکه میزنند. (ناظم الاطباء).
دار ضربلغتنامه دهخدادار ضرب . [ رِ ض َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دارالضرب . ضرابخانه . میخکده : مفلسان گر خوش شوند از زر قلب لیک او رسوا شود در دارضرب .مولوی . رجوع به دارالضرب شو
درم سرالغتنامه دهخدادرم سرا. [ دِ رَ س َ ] (اِ مرکب ) درم سرای . سرای درم . (یادداشت مرحوم دهخدا). دارالضرب و ضرابخانه . (برهان ) (آنندراج ). میخکده . رجوع به درم سرای شود.
درم سرایلغتنامه دهخدادرم سرای .[ دِ رَ س َ ] (اِ مرکب ) درم سرا. سرای درم . دارالضرب . ضرابخانه . دارالسکه . (دهار). میخکده : نمود صبح درست ستاره خالی مانددرم سرای فلک همچو کلبه ٔ ق
