میتلغتنامه دهخدامیت . (فرانسوی ، اِ) اساطیر. افسانه .داستان . دستان اساطیرالاولین . رجوع به اساطیر شود.
میتلغتنامه دهخدامیت . [ م َ ] (ع ص ) مَیِّت . مرده . (منتهی الارب ). آنکه مرده باشد. (از ناظم الاطباء). رجوع به مَیِّت شود.
میطلغتنامه دهخدامیط. [ م َ ] (ع اِ) ماعنده میط؛ نیست نزد او چیزی . || افزونی . || سختی . || قوت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
میطلغتنامه دهخدامیط. [ م َ ] (ع مص ) ستم کردن . جور کردن در حکم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || سرزنش کردن . (منتهی الارب ) (آنن
میترکدگویش اصفهانی تکیه ای: at(a)rake طاری: atterakka طامه ای: terake طرقی: atraka کشه ای: atteraka نطنزی: teraka
میتاباندگویش اصفهانی تکیه ای: nur diɂaxuse طاری: atâvna طامه ای: tâvne طرقی: nür axosa کشه ای: nur axosa نطنزی: nur-e xose
میترساندگویش اصفهانی تکیه ای: atarsene طاری: atarsna طامه ای: tarsene طرقی: atarsna کشه ای: atarsna نطنزی: tarsena
میتونلغتنامه دهخدامیتون . [ م َی ْ ی ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ میت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به میت شود.
میتةلغتنامه دهخدامیتة. [ م َ ت َ ] (ع ص ، اِ) ماده ٔ میت . (مهذب الاسماء). مؤنث میت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (دهار). || مردار. (آنندراج ) (ترجمان القرآن جرجانی ص 97) (مه
میتةلغتنامه دهخدامیتة. [ م َی ْ ی ِ ت َ ] (ع ص ) مؤنث مَیِّت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مَیتَة. رجوع به میت شود.- ارض میتة ؛ زمینی ویران . (مهذب الاسماء). ارض میتة یا ارا