مکیدهلغتنامه دهخدامکیده . [ م َ دَ ] (ع اِمص ، اِ) مکر و خدعه . (ناظم الاطباء). مکیدة. و رجوع به مکیدة و مکیدت شود.
مکیدهلغتنامه دهخدامکیده . [ م َ دَ / دِ ] (ن مف ) خنیده و مک زده . (ناظم الاطباء). آنچه میان دو لب و زبان و کام فشرده و شیره یا مایع آن را فروداده باشند. مزیده . چوشیده . (از یاد
مکیدهimplosiveواژه‌های مصوب فرهنگستان1. ویژگی آوای حاصل از سازوکار جریان هوای چاکنایی درون‌سو 2. آوای حاصل از سازوکار جریان هوای چاکنایی درون‌سو
مکیدةلغتنامه دهخدامکیدة. [ م َ دَ ] (ع مص ) مکر کردن . (تاج المصادر بیهقی ). بد سگالیدن . (ترجمان القرآن ) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (اِمص ، اِ) سگالش بد. (دهار) بداندیشی . (
میدهدگویش اصفهانی تکیه ای: hâɂade طاری: hâɂata طامه ای: heɂede طرقی: hâɂata /hâ:ta کشه ای: hâɂata نطنزی: hâɂada
مکیدنگویش اصفهانی تکیه ای: bemoǰi طاری: mot(mun) طامه ای: mokâɂan طرقی: motmun کشه ای: motmun نطنزی: mokâɂan
مکیدگویش اصفهانی تکیه ای: bešmot طاری: bešmot طامه ای: boymokâ طرقی: bešmot کشه ای: bešmot نطنزی: bašmokâ
مکیدةلغتنامه دهخدامکیدة. [ م َ دَ ] (ع مص ) مکر کردن . (تاج المصادر بیهقی ). بد سگالیدن . (ترجمان القرآن ) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (اِمص ، اِ) سگالش بد. (دهار) بداندیشی . (
