مکسبلغتنامه دهخدامکسب . [ م َ س َ / م َ س ِ ] (ع اِ) ورزش جای . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای کسب . ج ، مکاسب . (ناظم الاطباء) : با همه مهتران یکی است به کسب هر که را خدمتت بود
مکسبةلغتنامه دهخدامکسبة. [ م َ س ِ ب َ ] (ع اِ) مکسب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). کسب . اکتساب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مکسب (معنی دوم ) شود.
مکسبهلغتنامه دهخدامکسبه . [ م َ س ِ ب َ ] (ع اِ) مکسبة. مکسب . کسب .- مکسبه کوش ؛ آن که جهد و کوشش او در کسب مال و حطام دنیوی باشد. (فرهنگ نوادر لغات دیوان شمس چ فروزانفر) : چو
بی مکسبلغتنامه دهخدابی مکسب . [ م َ س َ ] (ص مرکب ) (از: بی + مکسب ) بی پیشه . بی کار و پیشه . رجوع به مکسب شود.
بی مکسبیلغتنامه دهخدابی مکسبی . [ م َ س َ ] (حامص مرکب ) (از: بی +مکسب + ی ) بی پیشگی و بیکاری . بی درآمدی : شد ز بی مکسبی و بی مالی ملک شه از مؤدیان خالی .نظامی .
ماسبقفرهنگ انتشارات معین(سَ بَ) [ ع . ] (ص .) گذشته ، پیشینه . عطف به . مربوطه به گذشته ، امری را به امر سابق پیوند دادن .
مکسبةلغتنامه دهخدامکسبة. [ م َ س ِ ب َ ] (ع اِ) مکسب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). کسب . اکتساب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مکسب (معنی دوم ) شود.
مکسبهلغتنامه دهخدامکسبه . [ م َ س ِ ب َ ] (ع اِ) مکسبة. مکسب . کسب .- مکسبه کوش ؛ آن که جهد و کوشش او در کسب مال و حطام دنیوی باشد. (فرهنگ نوادر لغات دیوان شمس چ فروزانفر) : چو
بی مکسبلغتنامه دهخدابی مکسب . [ م َ س َ ] (ص مرکب ) (از: بی + مکسب ) بی پیشه . بی کار و پیشه . رجوع به مکسب شود.
بی مکسبیلغتنامه دهخدابی مکسبی . [ م َ س َ ] (حامص مرکب ) (از: بی +مکسب + ی ) بی پیشگی و بیکاری . بی درآمدی : شد ز بی مکسبی و بی مالی ملک شه از مؤدیان خالی .نظامی .
