مَأْوَاهُمْفرهنگ واژگان قرآنجايگاه آنان - محل منضم شدن آنان(کلمه ماوي مصدر ميمي از فعل أوي - ياوي - اويا و ماوي است ، وقتي ميگويي : أوي الي کذا معنايش اين است که فلاني خود را منضم به فلان
مأواةلغتنامه دهخدامأواة. [ م َءْ ] (ع اِ) پناه و جایی که شب و روز باشش در آن کنند. مأوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جایگاه و پناه جای و جایی که شب و روز در آن باشند. (ناظم الا
مَأْوَاکُمُفرهنگ واژگان قرآنجايگاه شما - محل منضم شدن شما (کلمه ماوي مصدر ميمي از فعل أوي - ياوي - اويا و ماوي است ، وقتي ميگويي : أوي الي کذا معنايش اين است که فلاني خود را منضم به فلان ک
مَأْوَاهُفرهنگ واژگان قرآنجايگاه او - محل منضم شدن او(کلمه ماوي مصدر ميمي از فعل أوي - ياوي - اويا و ماوي است ، وقتي ميگويي : أوي الي کذا معنايش اين است که فلاني خود را منضم به فلان کس ي
مأواةلغتنامه دهخدامأواة. [ م َءْ ] (ع اِ) پناه و جایی که شب و روز باشش در آن کنند. مأوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جایگاه و پناه جای و جایی که شب و روز در آن باشند. (ناظم الا
پناه جایلغتنامه دهخداپناه جای . [ پ َ ] (اِ مرکب ) پناه گاه .جای استوار. ملجاء. مأمن . ملاذ. مِلوذَة. حرز. شنصیر. مناص . مجعم . وَزَر. محجاء. ضبع. مَلحَص . سِحن . ملاز. مَثمل . مفا
مثویلغتنامه دهخدامثوی . [ م َث ْ وا ] (ع اِ) مقامگاه . (دهار). منزل و جای باش . ج ، مثاوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جای آرام و قرارگاه . ج ، مثاوی . (آن
عطانلغتنامه دهخداعطان . [ ع ُطْ طا ] (ع ص ، اِ) ج ِ عاطِن . (اقرب الموارد). رجوع به عاطن شود. || قوم عطان ؛ قوم که شتران را بر «عطن » فرود آورند. (منتهی الارب ). قومی که در اعطا
مطبخلغتنامه دهخدامطبخ . [ م ُ طَب ْ ب َ ] (ع اِ) جای پختن وبریان ساختن . (منتهی الارب ). مکان طبخ . (اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). جای پخت کردن . یقال هذا مطبخ القوم و هذا مشوا
