موکنهلغتنامه دهخداموکنه . [ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) منقاش . منتاخ . (یادداشت مؤلف ). آلتی که بدان موی ابرو و صورت زنان برکنند. موچین .
موکنةلغتنامه دهخداموکنة. [ م َ ک ِ ن َ ] (ع اِ) مؤنث موکن . (منتهی الارب ). آشیانه ٔ مرغ . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
موکنةلغتنامه دهخداموکنة. [ م ُ وَک ْ ک ِ ن َ ] (ع ص ) خاره ٔ خرما که رنگ پخته درآورده بود. (مهذب الاسماء).
موکنةلغتنامه دهخداموکنة. [ م َ ک ِ ن َ ] (ع اِ) مؤنث موکن . (منتهی الارب ). آشیانه ٔ مرغ . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
موکنةلغتنامه دهخداموکنة. [ م ُ وَک ْ ک ِ ن َ ] (ع ص ) خاره ٔ خرما که رنگ پخته درآورده بود. (مهذب الاسماء).
موکنلغتنامه دهخداموکن . [ م َک ِ ] (ع اِ) موکنة. (منتهی الارب ). آشیانه ٔ مرغ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آشیانه ٔ مرغ که بر کوه بود یا بر دیوار. ج ، مواکن . (مه
موی کنهلغتنامه دهخداموی کنه . [ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) منقاش . موکنه . موی کن . موچین . موی چینه . منتاخ . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به موی چینه و موی چین و موی کن شود.
آشیانلغتنامه دهخداآشیان . (اِ) آشیانه . خانه ٔ مرغ . لانه ٔ مرغ . مأوای طیر. آموت . کابک . کابوک . پدواز. تکند. عش ّ. وکر.وکنه . اُکنه . وقنه . موکن . فراش . موکنه : بدان هر عمو