لغتنامه دهخدا
شعرباف . [ ش َ ] (نف مرکب ) شعربافنده . کسی که پارچه ٔ ابریشمی اعلامیبافد. (از ناظم الاطباء). کسی که اقمشه ٔ ابریشمی ببافد مثل قطنی و زربفت و مانند آن . (آنندراج ). که مویینه بافد. مویینه باف . (یادداشت مؤلف ) : اگر فوطه ای گیرد از شعرباف به د