لغتنامه دهخدا
مواکبة. [ م ُ ک َ ب َ ] (ع مص ) سیر کردن با دیگران و یا پیشی گرفتن ایشان را.(از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). با کسی در موکب او رفتن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || سوار گردیدن با کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سوار شدن با کسانی . (ناظم الاطباء). |