لغتنامه دهخدا
مهاة. [ م َ ] (ع اِ) آفتاب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). || بلور. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). پاره ای از بلور. (ناظم الاطباء). || گاو وحشی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). ماده گاو وحشی . (مهذب الاسماء). || گوزن م
