مهزملغتنامه دهخدامهزم . [ م ُ هََ زْ زَ ] (ع ص ) قصب مهزم ؛ نی که شکسته و شکافته شده باشد. (از اقرب الموارد). || سقاء مهزم ؛ مشک که با خشکی برهم تا خورده باشد. (از اقرب الموارد)
مهذملغتنامه دهخدامهذم . [ م ِ ذَ ] (ع ص ) شمشیر بران . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سیف قاطع. (از اقرب الموارد).
مهضملغتنامه دهخدامهضم . [ م ُ هََض ْ ض َ ] (ع ص ) کشح مهضم ؛تهیگاه باریک و نازک . (منتهی الارب ). || مزمار مهضم ؛ مزمار که از چند قطعه پیوسته کنند. (یادداشت مؤلف ) (از اقرب الم
محزملغتنامه دهخدامحزم . [ م َ زِ ] (ع اِ) جای تنگ بستن از ستور. ج ، محازم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جای تنگ از ستور. (مهذب الاسماء).
محزملغتنامه دهخدامحزم . [ م ِ زَ ] (ع اِ) محزمة. آنچه به وی بندند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آن رشته که بر خرقه بندند. (مهذب الاسماء). بند.
شعابلغتنامه دهخداشعاب . [ ش َ ع ْ عا ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن مهزم شعاب عبدی مصری . او از محمدبن واسع و جز وی روایت کرد و ابن المبارک و وکیع از او روایت دارند. (از لباب الانساب
ابوعفانلغتنامه دهخداابوعفان . [ اَ ع ُف ْ فا ] (اِخ ) مهزمی . شاعر و اخباری و مصنف است . او راست : کتاب الأربعه فی اخبارالشعراء. کتاب صناعةالشعر و ابن الندیم گوید آن کتابی بزرگ اس
ابوهفانلغتنامه دهخداابوهفان . [ اَ هََ ف ْ فا ] (اِخ ) المهزمی . عبداﷲبن احمدبن حرب بن خالد. او از شعرای مخضرمی الدولتین و لغوی است . و علم لغت از اصمعی فراگرفت و یموت بن المزرع از
ابوهفانلغتنامه دهخداابوهفان . [ اَ هََ ف ْ فا ] (اِخ ) عبداﷲبن احمدبن حرب . رجوع به ابوهفان المهزمی ... شود.
عبدالغتنامه دهخداعبدا. [ ع َدُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن خالد، مکنی به ابوهفان المهزمی (یا محضرمی ). رجوع به ابوهفان المهزمی عبداﷲ شود.