مهربدیکشنری عربی به فارسیاغاز , گريز , فرار , برو , دورشو , گمشو , تاجر , سوداگر , کاسب , دکان دار , پشت هم انداز , دسيسه
مهربلغتنامه دهخدامهرب . [ م ِ رَ ] (ع اِ) چوبی است کشاورزان راکه بدان زمین را شیارند. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
مهربلغتنامه دهخدامهرب . [ م َ رَ ] (ع اِ) گریزگاه . ج ، مَهارِب . (غیاث ).مفرّ. محیص . محید. فرارگاه . مناص . محل فرار. جای گریز : روباه گفت مخلص و مهرب نزدیک و مهیا به چه ضرورت
محربلغتنامه دهخدامحرب . [ م ِ رَ ] (ع ص ) محراب . مرد بسیار جنگ آور و دلیر. (منتهی الارب ). حرب دوست . (مهذب الاسماء) : آنک شجاع و محرب بود دست به سلاح برد و با دیو و پری کارزار
محربلغتنامه دهخدامحرب . [ م ُ ح َرْ رِ ] (ع ص ) به خشم آورنده . اغواکننده . محرک . (ناظم الاطباء). برآغالنده . (از منتهی الارب ). || تیزکننده ٔ سنان . (ناظم الاطباء) (از منتهی ا
محربلغتنامه دهخدامحرب . [ م ُ رِ ] (ع ص ) آنکه دلالت میکند کسی را بر تاراج مال دشمن . (ناظم الاطباء). دلالت کننده بر تاراج مال دشمن . (از منتهی الارب ). || آنکه برمی انگیزاند جن
مهربانگویش اصفهانی تکیه ای: mehrabun طاری: mehrabun طامه ای: mehrabun طرقی: mehrabun کشه ای: mehrabun نطنزی: mehrabun
مهرباندیکشنری فارسی به عربیالتزام , انساني , جيد , حميد , حنون , خيري , رحيم , لامبالي , لطيف , مترف , محبوب , معتدل , ناضج , ناعم , نوع , ودي , وديع