مهالک

mahālek

معنی

= مهلکه

مترادف

۱. مهلکهها، خطرزارها، ورطهها
۲. بیابانها
۳. میدانهایجنگ، مصافگاهها

جست‌وجوی دقیق

مهالک

لغت‌نامه دهخدا

مهالک . [ م َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ مَهْلَکة و مَهْلِکة و مَهْلُکة. دشتها و بیابانها. (از منتهی الارب ). بیابانها. (از اقرب الموارد). || جاهای هولناک و خطرناک . (ناظم الاطباء). مواضع هلاک . (از اقرب الموارد). جاهای هلاک . (آنندراج ) (غیاث اللغات ) : چون چیپ

مهالک

فرهنگ فارسی عمید

= مهلکه

مهالک

فرهنگ فارسی معین

(مَ لِ) [ ع . ] (اِ.) جِ مهلکه .

مهالک

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. مهلکهها، خطرزارها، ورطهها ۲. بیابانها ۳. میدانهایجنگ، مصافگاهها

جست‌وجوی هم‌آوا

محالق

لغت‌نامه دهخدا

محالق . [ م َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ مِحلَق ، استره و گلیم درشت . (منتهی الارب ). رجوع به محلق شود.

معالق

لغت‌نامه دهخدا

معالق . [ م َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ مَعلَق . (منتهی الارب ). ج ِ معلق به معنی سوسمار خرد. (آنندراج ). ج ِ معلق [ م َ ل َ / م ِ ل َ ] . (ناظم الاطباء). ج ِ مِعلَق . (اقرب الموارد). و رجوع به معلق شود.

معالیق

لغت‌نامه دهخدا

معالیق . [ م َ] (ع اِ) ج ِ مِعلاق . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ِ معلاق و معلوق . (ناظم الاطباء). رجوع به معلاق شود.- معالیق کبد ؛ آنچه که کبد از وی آویخته باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : بسیار باشد که اندرجگر آماسی

محلق

لغت‌نامه دهخدا

محلق . [ م ِ ل َ ] (ع اِ) استره . (منتهی الارب ).تیغ که بدان موی تراشند. موسی . ستره . (از یادداشت مرحوم دهخدا). استره . (مهذب الاسماء). || گلیم درشت کانه یحلق الشعر. ج ، محالق . (منتهی الارب ).

محلق

لغت‌نامه دهخدا

محلق . [ م ُ ح َل ْ ل َ ] (ع ص ، اِ) خرما که دو ثلث وی پخته باشد، محلقة یکی . || جایی از منی که در آنجا سر تراشند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جای سر تراشیدن . (ناظم الاطباء). || محل پرواز به بالا و دور زدن : چون خسرو از شکارگاه بازآمد، شاهین همت

جست‌وجوی متن

مهلکه

فرهنگ فارسی معین

(مَ لَ کَ) [ ع . مهلکة ] (اِ.) جای هلاک شدن . ج . مهالک .

زعوف

لغت‌نامه دهخدا

زعوف . [ زُ ] (ع اِ) مهالک و جایهای هلاک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

ابومنقذ

لغت‌نامه دهخدا

ابومنقذ. [ اَم ُ ق ِ ] (ع اِ مرکب ) اسب ، از آنروی که راکب خود را از مهالک نجات بخشد. فرس . (المرصع) (مهذب الاسماء).

مقاذف

لغت‌نامه دهخدا

مقاذف . [ م َ ذِ ] (ع اِ) ج ِ مقذف . (اقرب الموارد). رجوع به مقذف شود. || مهالک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

بنوالجن

لغت‌نامه دهخدا

بنوالجن . [ ب َ نُل ْ ج ِن ن ] (ع اِ مرکب ) کسانی را گویند که در جرأت و جسارت و اقدام بر مهالک مانند اجنه باشند. (المرصع).

درپیوند

بیشتر بدانید

مهالک

mahālek

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

مهالک

لغت‌نامه دهخدا

مهالک

فرهنگ فارسی عمید

مهالک

فرهنگ فارسی معین

مهالک

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

محالق

لغت‌نامه دهخدا

معالق

لغت‌نامه دهخدا

معالیق

لغت‌نامه دهخدا

محلق

لغت‌نامه دهخدا

محلق

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

مهلکه

فرهنگ فارسی معین

زعوف

لغت‌نامه دهخدا

ابومنقذ

لغت‌نامه دهخدا

مقاذف

لغت‌نامه دهخدا

بنوالجن

لغت‌نامه دهخدا