منگله

mangole

معنی

۱. = منگوله
۲. (زیست‌شناسی) ترۀ دشتی: ◻︎ گشت پرمنگله همه لب کشت / داد در این جهان نشان بهشت (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۸۴).

جست‌وجوی دقیق

منگله

لغت‌نامه دهخدا

منگله . [ م َ گ َ ل َ ] (اِ) منگلجی . منجانه . منقانه .منقاله . منغاله . منگانه . پنگان . فنجان . بنکام . آلتی که با آن زمان را محاسبه کنند. (از دزی ج 2 ص 619).

منگله

لغت‌نامه دهخدا

منگله . [ م َ گ َ ل َ ] (اِخ ) به معنی منگلوس و آن شهری باشد که فیل خوب از آنجا آورند. (برهان ) (از جهانگیری ) (از غیاث اللغات ) (از فرهنگ رشیدی ) (از آنندراج )

منگله

لغت‌نامه دهخدا

منگله . [ م َ گ ُ ل َ ] (اِ) نام سبزی و تره ای است صحرایی . (برهان ). نام تره ای است صحرایی و بعضی به فتح نیزگفته اند. (فرهنگ رشیدی ). تره ٔ صحرایی باشد. (جهانگ

منگله

فرهنگ انتشارات معین

(مَ گُ لِ) (اِ.) 1 - ترة دشتی . 2 - آویز نخی یا ابریشمی .

منگله

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. = منگوله۲. (زیست‌شناسی) ترۀ دشتی: ◻︎ گشت پرمنگله همه لب کشت / داد در این جهان نشان بهشت (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۸۴).

جست‌وجوی مشابه

مَنگُله

گویش بختیاری

منگوله.

پیل منگله

لغت‌نامه دهخدا

پیل منگله . [ ل ِ م َ گ َ ] (اِ مرکب ) رجوع به منگلوس شود.

منملة

لغت‌نامه دهخدا

منملة. [ م ُ ن َم ْ م َ ل َ ] (ع ص ) امراءة منملة؛ زنی که یک جا قرار نگیرد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). زنی که به یک جا قرار و آرام نگیرد. (ناظ

منقله

فرهنگ انتشارات معین

(مَ قَ لَ یا لِ) [ ع . منقلة ] (اِ.) جای زغال ، انگشت دان .

منجله

گویش مازنی

برآمدگی ها و دمل های بزرگ چرکین که در فصل بهار در بدن گاو ...

جست‌وجوی متن

پیل منگله

لغت‌نامه دهخدا

پیل منگله . [ ل ِ م َ گ َ ] (اِ مرکب ) رجوع به منگلوس شود.

دعاباغی

لغت‌نامه دهخدا

دعاباغی .[ دُ ] (ترکی ، اِ مرکب ) منگله و یا علاقه ٔ ابریشمین که در جوف آن دعای چشم زخم گذارند و بر گردن اسب بندند و اکنون یکی از زینتهای اسب است . (ناظم الاطبا

تیره لگام

لغت‌نامه دهخدا

تیره لگام . [ رَ /رِ ل ِ ] (اِ مرکب ) جزء زیر گلوئی لگام و علاقه و منگله ای که در زیر گلوی اسب می آویزند. (ناظم الاطباء).

تهی ماندن

لغت‌نامه دهخدا

تهی ماندن . [ ت َ / ت ِ / ت ُ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از محروم ماندن . (آنندراج ). خالی شدن . خالی ماندن . عاری گشتن : هست ز مغز آن سرت ای منگله همچو زوش مانده ته

کشکله

لغت‌نامه دهخدا

کشکله . [ ک َ ک ُ ل َ / ل ِ ] (اِ) جوزه ٔ پنبه بود که از او پنبه بیرون کنند. (یادداشت مؤلف ) : هست ز مغز آن سرت ای منگله همچو زوش مانده تهی کشکله .رودکی .