منقذلغتنامه دهخدامنقذ. [ م ُ ق ِ ](ع ص ) رهاننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). نجات دهنده . رهاکننده . خلاص کننده : المنقذ من الضلال . (از یادداشت مرحوم دهخدا) : خرگوش گفت ... ترا به حیلتی ارشاد کنم که منقذی باشد از این غرقاب که درافتاده ای . (مرزبا
منقدلغتنامه دهخدامنقد. [ م ُ ق َدد ] (ع ص ) بریده و شکافته گردیده . (آنندراج ) (ازمنتهی الارب ) (از اقرب الموارد). شکافته شده و به درازا بریده شده . (ناظم الاطباء). رجوع به انقداد شود.
منقدلغتنامه دهخدامنقد. [ م ُ ن َق ْ ق ِ ] (از ع ، ص ) نعت فاعلی از مصدر برساخته ٔ تنقید. رجوع به تنقید شود.
منقضلغتنامه دهخدامنقض . [ م ُ ق َض ض ] (ع ص ) دیوار افتنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). دیواری که ترس از افتادن وی باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مرغ فرودآینده از هوا. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بازی که از هوا بر شکار فرودآید. (ناظم الاطباء). || ستاره ٔ از
منقطلغتنامه دهخدامنقط. [ م ُ ن َق ْ ق َ ] (ع ص ) نقطه گذارده و منقوط. || نقطه دار. (ناظم الاطباء). بانقطه . نقطه نقطه . خال خال . خالدار. نقطه دار. (یادداشت مرحوم دهخدا). دارای نقطه ها : گر ماه در لباس کبود منقط است تو شاه در قبای نسیج مغرقی . <p class="aut
منکثلغتنامه دهخدامنکث . [ م َ ک َ ] (اِخ ) قریه ای است از نواحی اسپیجاب و همچنین قریه ای است از قراء بخارا و هر دو قریه ٔ مذکور به ماوراءالنهر واقع است . (معجم البلدان ).
منقذملغتنامه دهخدامنقذم . [ م ُ ق َ ذِ ](ع ص ) شتابنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). شتافته و آنکه می شتابد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ابن منقذلغتنامه دهخداابن منقذ. [ اِ ن ُ م ُ ق ِ ] (اِخ ) مؤیدالدوله ابوالمظفر مجدالدین اسامةبن مرشدبن علی حمیری شیزری . مولد او به سال 498 هَ . ق . و وفات به دمشق در 584. او سفرهای بسیار کرد و امور عظیمه از جمله وقایع صلیبیین دی
سیف الدولهلغتنامه دهخداسیف الدوله . [ س َ فُدْ دَ ل َ ] (اِخ ) ابن منقذ. کامل بن علی بن مقلدبن نصربن منقذ کنانی معروف به ابن منقذ. از امرای صلاحیة متولد 526 و در سال 589 هَ . ق . در قاهره درگذشت . (از اعلام زرکلی ج <span class="hl"
منقذملغتنامه دهخدامنقذم . [ م ُ ق َ ذِ ](ع ص ) شتابنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). شتافته و آنکه می شتابد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ابومنقذلغتنامه دهخداابومنقذ. [ اَ م ُ ق ِ ] (اِخ ) عبدالرحمن ثوب . محدث است و صفوان ابو عمرو از او روایت کند.
ابومنقذلغتنامه دهخداابومنقذ. [ اَم ُ ق ِ ] (ع اِ مرکب ) اسب ، از آنروی که راکب خود را از مهالک نجات بخشد. فرس . (المرصع) (مهذب الاسماء).
ابن منقذلغتنامه دهخداابن منقذ. [ اِ ن ُ م ُ ق ِ ] (اِخ ) مؤیدالدوله ابوالمظفر مجدالدین اسامةبن مرشدبن علی حمیری شیزری . مولد او به سال 498 هَ . ق . و وفات به دمشق در 584. او سفرهای بسیار کرد و امور عظیمه از جمله وقایع صلیبیین دی
