منسیلغتنامه دهخدامنسی . [ م َ سی ی / م َ ] (ع ص ) فراموش شده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فراموش کرده شده . (غیاث ) (آنندراج ). فراموش شده و در فراموشی نهاده و غفلت شده و اهمال کرده شده و سهل انگاری شده و سهوشده . (ناظم الاطباء) :</spa
منسیلغتنامه دهخدامنسی . [ م َ ن َس ْ سی ] (اِخ ) (به معنی فراموشکار) اول زاده ٔ یوسف است و چون یعقوب را اجل فرارسید یوسف منسی و افرائیم را با خود برداشته و به نزد بستر یعقوب برد تا ایشان را مبارک فرماید... (از قاموس کتاب مقدس ). پسر یوسف بن یعقوب البکر که یکی از اسباط بنی اسرائیل بدو منسوب اس
منسیلغتنامه دهخدامنسی . [ م َ ن َس ْ سی ] (اِخ ) پسر حزقیا و جانشین وی بر تخت مملکت یهودکه در سن دوازده سالگی و به سال 698 ق .م . بر تخت شهریاری نشست و به سال 642 ق .م . درگذشت . (از قاموس کتاب مقدس ). رجوع به همین مأخذ و مد
منسیلغتنامه دهخدامنسی . [ م َ ن َس ْ سی ] (اِخ ) نام ناحیه ای که تقسیم آن بدین تفصیل است : 1 - ناحیه ای در طرف شرقی اردن که شامل نصف ملک جلعاد تا باشان و ارجوب بود؛ یعنی از محنایم تا حرمون و از اردن و دریای جلیل تا به دشت سوریه امتداد داشت . <span class="hl"
منسیلغتنامه دهخدامنسی . [ م ُ ] (ع ص ) فراموش گرداننده ٔ چیزی مر کسی را. (آنندراج ). آنکه سبب فراموشی و نسیان گردد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : بنات افکارش غیرت حور و ولدان است ، ابیات دلاویزش ناسخ سخنان سحبان و منشآت لطف آمیزش منسی احسان حسّان . (مقدمه ٔ دیوان
منشیلغتنامه دهخدامنشی . [م َ ن ِ ] (ص نسبی ) به معنی طبعی باشد. (برهان ). طبعی و ذاتی . (آنندراج ). ذاتی و جبلی و طبیعی . (ناظم الاطباء). رجوع به منش شود.
منشیلغتنامه دهخدامنشی ٔ. [ م ُ ش ِءْ ] (ع ص ) نوآفریننده . (مهذب الاسماء). مبدع . (یادداشت مرحوم دهخدا). خلق کننده . ایجادکننده : واهب العقل و ملهم الالباب منشی ءالنفس و مبدع الاسباب . سنائی (حدیقه چ مدرس رضوی ص
منسیولغتنامه دهخدامنسیو. [ م َ ی ُ ] (اِخ ) منچو. رودی به ایتالیا که 194 هزار گز طول دارد و از دریاچه ٔ گارد می گذرد و نواحی مانتو را آبیاری می کند. (از لاروس ).
منسیوسلغتنامه دهخدامنسیوس . [ م َ ] (اِخ ) «منگ - تسه » یا «منگ - تسو» فیلسوف چینی که در نیمه ٔ اول قرن چهارم پیش از میلاد در تسه ئو ولایتی در شانتونگ متولد شد و در سال 314 ق .م درگذشت . او از پیروان تسه سه نواده ٔ کنفوسیوس و مروج و ادامه دهنده ٔ افکار او بوده
نسیاً منسیالغتنامه دهخدانسیاً منسیا. [ ن َس ْ یَم ْ م َ سی یا ] (ع ص مرکب ) فراموش . ازیادرفته . (از غیاث اللغات ). متروک . فراموش شده . (یادداشت مؤلف ).
تعناکلغتنامه دهخداتعناک . [ ت َ ] (اِخ ) (ریگزار...) صحیفه ٔ یوشع12:21و 21:25. یکی از شهرهای منسی است که اصلاً مال یساکار بود و پس از آن به منسی و بعد از آن ب
فراموش شدهلغتنامه دهخدافراموش شده . [ ف َ ش ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) ازیادرفته . (ناظم الاطباء). متروک . منسی . (یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به فراموش شدن شود.
حفصیهلغتنامه دهخداحفصیه . [ ] (اِخ ) زوجه ٔ حزقیا و مادر منسی . (2 پادشاهان 21:1). || لقبی که اورشلیم را بعد از استردادش بدان ملقب نمودند. (1 ش <span class="h
عزالغتنامه دهخداعزا. [ ؟زْ زا ] (اِخ ) (بمعنی قوه ) صاحب بوستانی است که در نزدیکی اورشلیم بود و همانجا که قبر منسی و پسرش آمون شهریار یهودا واقع بوده است . و موضع آن بوستان معلوم نیست . (از قاموس کتاب مقدس ).
منسیولغتنامه دهخدامنسیو. [ م َ ی ُ ] (اِخ ) منچو. رودی به ایتالیا که 194 هزار گز طول دارد و از دریاچه ٔ گارد می گذرد و نواحی مانتو را آبیاری می کند. (از لاروس ).
منسیوسلغتنامه دهخدامنسیوس . [ م َ ] (اِخ ) «منگ - تسه » یا «منگ - تسو» فیلسوف چینی که در نیمه ٔ اول قرن چهارم پیش از میلاد در تسه ئو ولایتی در شانتونگ متولد شد و در سال 314 ق .م درگذشت . او از پیروان تسه سه نواده ٔ کنفوسیوس و مروج و ادامه دهنده ٔ افکار او بوده
