منزلگهلغتنامه دهخدامنزلگه . [ م َ زِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جایی که مسافران و کاروانیان فرودآیند. جایی که رهروان بار و بنه افکنند آسایش را : در آن بیابان منزلگهی عجایب بودکه گر بگویم
منزلگهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده= منزلگاه: ◻︎ جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست / می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست (خیام: ۷۳).
منزلگهیلغتنامه دهخدامنزلگهی . [ م َ زِ گ َ ] (ص نسبی ) به یای نسبت به معنی ساکن منزل است . (آنندراج ).
منزلگهیلغتنامه دهخدامنزلگهی . [ م َ زِ گ َ ] (ص نسبی ) به یای نسبت به معنی ساکن منزل است . (آنندراج ).
زاویه ٔ تقی الدینلغتنامه دهخدازاویه ٔ تقی الدین . [ ی َ ی ِ ت َ قی یُدْ دی ] (اِخ ) از زاویه ها و مراکز فقرای (درویشان ) ایرانی قاهره است و تا به امروز نیز باقی و منزلگه این طائفه است . محمد
خانه و لانهلغتنامه دهخداخانه و لانه . [ ن َ / ن ِ وَ ن َ / ن ِ ] (ترکیب عطفی ) خانه . منزلگه . || آشیانه . لانه . || خانه ٔ مرغهایی که بر دیوار و کوه باشد.
بازیگهلغتنامه دهخدابازیگه . [ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف بازیگاه . بازیجای . جای بازی . میدان . بازیکده : بازیگه شمس و قمر و ببر و هژبر است منزلگه جود و کرم و حلم و وقار است . منوچه
منزلگاهلغتنامه دهخدامنزلگاه . [ م َ زِ ] (اِ مرکب ) کاروانسرا و جایی که در آن مسافر منزل می کند. (ناظم الاطباء). جایی که مسافران و کاروانیان در آن فرودآیند. منزلگه : بیرون از وی من