مملوکلغتنامه دهخدامملوک . [ م َ ] (اِخ ) سلاطین مملوک یا ممالیک ،وارثان ایوبیان در مصر و شام بودند و به دو دسته تقسیم می شوند: یکی سلاطین مملوک بحری و دیگر سلاطین مملوک برجی . رج
مملوکلغتنامه دهخدامملوک . [ م َ ] (ع ص ، اِ) بنده و ملک کرده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بنده . (غیاث اللغات ). بنده ٔ درم خریده . (دهار). غلام . برده . مولی . زر
مملوکیلغتنامه دهخدامملوکی . [ م َ ] (حامص ) عبودیت . بندگی . بنده وار بودن : چون عاشقی و معشوقی بمیان آمد مالکی و مملوکی برخاست . (گلستان ).
مملوکیتلغتنامه دهخدامملوکیت . [ م َ کی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) عبودیت و بندگی و غلامی و گرفتاری و اسیری و محبوسی . (ناظم الاطباء): قنانة و قنونة، مملوکیت و بندگی . (منتهی الارب )
حسین مملوکلغتنامه دهخداحسین مملوک . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ شاعر که در دمشق 1146 هَ . ق . / 1734 م . درگذشت . دیوان شعر و دیوان لغز و جز آنها دارد. (خلاصة الاثر ج 2 ص 95)
مملوکیلغتنامه دهخدامملوکی . [ م َ ] (حامص ) عبودیت . بندگی . بنده وار بودن : چون عاشقی و معشوقی بمیان آمد مالکی و مملوکی برخاست . (گلستان ).
مملوکیتلغتنامه دهخدامملوکیت . [ م َ کی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) عبودیت و بندگی و غلامی و گرفتاری و اسیری و محبوسی . (ناظم الاطباء): قنانة و قنونة، مملوکیت و بندگی . (منتهی الارب )
حسین مملوکلغتنامه دهخداحسین مملوک . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ شاعر که در دمشق 1146 هَ . ق . / 1734 م . درگذشت . دیوان شعر و دیوان لغز و جز آنها دارد. (خلاصة الاثر ج 2 ص 95)
رزق مملوکلغتنامه دهخدارزق مملوک . [ رِ ق ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از رزق های چهارگانه در عرف مشایخ ، و آن آن است که ذخیره ٔ شخص باشد از درم و جامه و اسباب دیگر. (از کشاف ا
