ملک الشعراءلغتنامه دهخداملک الشعراء. [ م َ ل ِ کُش ْ ش ُ ع َ ] (اِخ ) لقب فتحعلی خان صبای کاشانی . رجوع به صبا فتحعلی خان شود.
ملک الشعرای بهارلغتنامه دهخداملک الشعرای بهار. [ م َ ل ِ کُش ْ ش ُ ع َ ی ِ ب َ ] (اِخ ) رجوع به بهار شود.
ملک الشعراءلغتنامه دهخداملک الشعراء. [ م َ ل ِ کُش ْ ش ُ ع َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) پادشاه شاعران . مهتر شعرا. مقدم شاعران . لقبی بوده است شاعران را.
ملک الشعرافرهنگ فارسی عمید / قربانزادهعنوانی برای هریک از شاعران درباری که نسبت به شعرای دیگر بالاترین مقام را داشته است.
ملک العزیزلغتنامه دهخداملک العزیز. [ م َ ل ِ کُل ْ ع َ ](اِخ ) (الَ ...) لقب پرویزبن هرمزبن انوشیروان ساسانی . (مفاتیح العلوم از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
ملک الشعراءلغتنامه دهخداملک الشعراء. [ م َ ل ِ کُش ْ ش ُ ع َ ] (اِخ ) لقب فتحعلی خان صبای کاشانی . رجوع به صبا فتحعلی خان شود.
ملک الشعرای بهارلغتنامه دهخداملک الشعرای بهار. [ م َ ل ِ کُش ْ ش ُ ع َ ی ِ ب َ ] (اِخ ) رجوع به بهار شود.
ملک الشعراءلغتنامه دهخداملک الشعراء. [ م َ ل ِ کُش ْ ش ُ ع َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) پادشاه شاعران . مهتر شعرا. مقدم شاعران . لقبی بوده است شاعران را.
ملک قمیلغتنامه دهخداملک قمی . [ م َل ِ ک ِ ق ُ ] (اِخ ) ملک الشعرای پایتخت سلطان ابراهیم عادل شاه تخت نشین بیجاپور. او دختر خود را به ظهوری داده بود. (غیاث ) (آنندراج ). به سال 987
بهارلغتنامه دهخدابهار. [ ب َ ] (اِخ ) ملک الشعراء محمدتقی بن ملک الشعراء محمدکاظم صبوری . شاعر بزرگ عصر ما (1266 -1330 هَ .ش .). وی در عین حال شاعر و محقق و نویسنده و استاد دانش
