ملمعپوشلغتنامه دهخداملمعپوش . [ م ُ ل َم ْ م َ ] (نف مرکب ) آنکه جامه ٔ رنگارنگ پوشد. پوشنده ٔ لباس خوشرنگ و فریبنده : از آن در خرقه ٔ آدم خشن خویی که در باطن مرقعدار ابلیسی ملمعپوش شیطانی .خاقانی .
ملامظلغتنامه دهخداملامظ. [ م َ م ِ ] (ع اِ) گرداگرد دهان و لب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ملامظ الانسان ؛ آنچه گرداگرد لبهای اوست . (از اقرب الموارد).
ملموسلغتنامه دهخداملموس . [ م َ ](ع ص ) لمس شده . به دست سوده شده . (از ناظم الاطباء). ببسائیده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : وآنکه را بد ز پیل ملموسش دست و پای سطبر پر بؤسش گفت شکلش چنانکه مضبوط است راست همچون عمود مخروط است . س
خشن خولغتنامه دهخداخشن خو. [ خ َ ش ِ ](ص مرکب ) بدخو. تندخو. بداخلاق . عصبانی : از آن در خرقه ٔ آدم خشن خویی که در باطن مرقعدار ابلیسی ملمعپوش شیطانی .خاقانی .
مرقعدارلغتنامه دهخدامرقعدار. [ م ُ رَق ْ ق َ ] (نف مرکب ) مرقع دارنده . دارنده ٔ مرقع. کسی که مرقع به تن کند. مرقع پوشنده . مرقعپوش : روزی مرقعداری از راه رسید. (اسرارالتوحید ص 199).- مرقعدار ابلیس ؛ طایفه ٔ ش
