ملحةلغتنامه دهخداملحة. [ م ِ ح َ ] (ع اِ) ج ِ مِلح . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به ملح شود.
ملحةلغتنامه دهخداملحة. [ م ِ ح َ ] (ع اِ) حرمت و سوگند و ذمه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): بینهما ملحة؛میان آن دو حرمت و سوگند است . (از اقرب الم
ملحةلغتنامه دهخداملحة. [ م َ ح َ ](ع اِ) لجه ٔ دریا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). لجه ٔ دریا و میان دریا. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ملحةلغتنامه دهخداملحة. [ م ُ ح َ ] (ع اِ) ترس و مهابت . || برکت . || سخن خوش و نمکین . ج ، مُلَح . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || سفیدی که آمیخته
مسحةدیکشنری عربی به فارسیلکه , اغشتن , الودن , لکه دار کردن , پاک کردن , خشک کردن , بوسيله مالش پاک کردن , از ميان بردن , زدودن
ملحلغتنامه دهخداملح . [م ُ ل َ ] (ع اِ) ج ِ مُلحَة، به معنی سخن خوش و نمکین .(منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : این بیتها از لطایف ملح اوست . (ترجمه ٔ تاریخ ی
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن مبارک نصیبی حوفی [ خزفی ] نحوی . مکنی به ابوالعباس و ملقب به تقی الدین . او راست : شرحی بر مقصوره ٔ ابن درید و شرحی بر ملحة الاعراب
حسین ازهریلغتنامه دهخداحسین ازهری . [ ح ُ س َ ن ِ اَ هََ ] (اِخ ) ابن ابراهیم مصری . متوفی 1306 هَ . ق . او راست : ملحة الاعراب . (هدیة العارفین ج 1 ص 330).
عبداللطیفلغتنامه دهخداعبداللطیف . [ ع َ دُل ْ ل َ ] (اِخ ) ابن ابی بکربن احمد الیمانی الزبیدی . از علماء عربیت است . از تألیفات اوست : شرح ملحة الاعراب . مقدمة فی علم النحو. نظم مقد
