مفردلغتنامه دهخدامفرد. [ م ُ ف َرْ رَ ] (ع ص ) مهره ٔ به زر در رشته کشیده ٔ فصل یافته به شبه و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مهره های زر به رشته کشیده که در میان آنها مروار
مفردلغتنامه دهخدامفرد. [ م ُ رِ ] (ع ص ) زن و گوسپند و جز آن که یک بچه آورده باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). به شتر اطلاق نشود زیرا که شتر جز یک بچه نیارد. (از ا
مفردفرهنگ مترادف و متضاد۱. بسیط، ساده ۲. تنها، فرد، طاق، واحد، یکتا، یکه ≠ مرکب، جمع ۳. جدا، جداگانه، مستقل ۴. یگانه، ممتاز، یکهتاز ۵. تکبیت، فرد ≠ رباعی ۶. حروفگسسته ۷. منفرد
مفردلغتنامه دهخدامفرد. [ م ُ رَ ] (ع ص ) تنها. مجرد. (از ناظم الاطباء). تنها. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : چون کار خود امروز در این خانه بسازم مفرد بروم خانه سپارم به تو فردا.
پهلویلغتنامه دهخداپهلوی . [ پ َ ل َ ] (اِخ ) (زبان و خط...) زبان پهلوی . زبان پهلو یا پهله ،پارت ، پرثوه ، پهلوانی . زبان متداول دوره ٔ اشکانیان و ساسانیان . فارسی میانه و آن میا
صیغهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. نکاح موقت.۲. (اسم، صفت) [مجاز] زنی که برای مدت محدود و معیّن به عقد ازدواج مرد درآید؛ زن غیر‌دائمی؛ زن موقتی؛ مُتعه.۳. (اسم) (ادبی) در دستور زبان، هیئت و شکل
متکلمفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. کسی که سخن می‌گوید؛ تکلم‌کننده؛ گوینده؛ سخن‌گو.۲. کسی که در علم کلام تبحر دارد؛ دانشمند علم کلام.۳. از نام‌های خداوند.۴. [قدیمی] خطیب. متکلمِ مع‌الغیر: (ادبی
نلغتنامه دهخدان . (حرف ) حرف بیست و نهم از الفبای فارسی و حرف بیست و پنجم از الفبای عربی (ابتث ) است و در حساب جُمَّل آن را به پنجاه گیرند.نام آن نون و از حروف هوائی است . (ب