لغتنامه دهخدا
مفاتکة. [ م ُ ت َ ک َ ] (ع مص ) رویاروی آشکارا جنگ نمودن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || با هم سخت درافتادن در چیزی مانند خوردن و جز آن . || با یکدیگر به کاری درافتادن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پیوسته داشتن کسی را بر کاری .