مغمالغتنامه دهخدامغما. [ م ُ غ َم ْ ما ] (اِ) تباهی باشد (کذا). (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 17). تباهه . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). تباهه باشد. (فرهنگ اوبهی ) : تا خمره بود نام
مغماتلغتنامه دهخدامغمات . [ ] (اِ) طعامی که از بادنجان و گوشت پزند. (از بحر الجواهر، یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مغماتلغتنامه دهخدامغمات . [ ] (اِ) طعامی که از بادنجان و گوشت پزند. (از بحر الجواهر، یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مغصفتلغتنامه دهخدامغصفت . [ م ُ ص ِ ف َ ] (ص مرکب ) مغمانند. همچون مغ. آنکه صفت مغان دارد : از اختر و فلک چه به کف داری ای حکیم گر مغصفت نه ای چه کنی آتش و دخان . خاقانی .و رجوع
حقیقی صوفیلغتنامه دهخداحقیقی صوفی . [ ح َ قی قی ِ ] (اِخ ) از قدمای شعراست و در لغتنامه ٔ اسدی به ابیات زیرین از او استشهاد شده است :در یکی زاویه بحال بجست تا سحرگاه نعره از کاغک .تا
