واژه‌نامه آزاد
مغبچه یعنی:
گلشن عذار در فصلها با بستر بهار
درهرفصل گزینشی به منظور سایر فصل اتفاق حمیم( بینش غیر تعریف تجربه ) دارد به منظور جلای پیش بردن .
در حکمت عرفانی مغبچه یعنی رحم انتظاری که به منتظر تعلق میگیرد که اطلاق به حکیم قوائد می نامند.
در اصل معنا مغبچه یعنی فروزش بینشی از اتفاق هدایتی رحمان
