لغتنامه دهخدا
پیش بر. [ ب َ ] (نف مرکب ) آنکه پیش برد. آنکه قبل از دیگران ببرد. || آنکه پیشتر بعده ٔ معینه برد و بر حریف غلبه کند در قمار. آنکه عده ٔ دست های برده اش پیش از حریف خاتمه یابد. سه دست پیش بر (در نرد و غیره )، یعنی سه دست بازی را از حریف زودتر ببرد. آنکه پیش از دیگران برد (در ن