معبدهلغتنامه دهخدامعبده . [م َ ب َ دَ ] (از ع ، اِ) عبادتگاه . معبد : گر درآییم ای رهی در بتکده بت سجود آرد به ما در معبده . مولوی .این خواجه را چاره مجو بندش منه پندش مگوکانجا ک
معبدةلغتنامه دهخدامعبدة. [ م َ ب َ دَ ] (ع اِ) ج ِ عبد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اسم جمع عبد. (اقرب الموارد).
معبدةلغتنامه دهخدامعبدة. [ م ُ ع َب ْ ب َ دَ ] (ع ص ) کشتی قیر مالیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معدهگویش اصفهانی تکیه ای: me:de / sardel طاری: ma:da طامه ای: me:de طرقی: ma:da کشه ای: ma:da نطنزی: me:de / del
معبدةلغتنامه دهخدامعبدة. [ م َ ب َ دَ ] (ع اِ) ج ِ عبد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اسم جمع عبد. (اقرب الموارد).
معبدةلغتنامه دهخدامعبدة. [ م ُ ع َب ْ ب َ دَ ] (ع ص ) کشتی قیر مالیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
صَوَامِعُفرهنگ واژگان قرآنصوامع جمع صومعه است ، و صومعه نام معبدهايي است که براي عبادت عابدان و زاهدان ، در بالاي کوهها و در بيابانهاي دوردست ساخته ميشد ، و معمولا عمارتي نوک تيز و مخروط
دیرالرصافةلغتنامه دهخدادیرالرصافة. [دَ رُرْ رَ ف َ ] (اِخ ) این دیر در رصافه هشام بن عبدالملک قرار دارد و میان آن تا رقه دو ایستگاه حمالان است از لحاظ زیبائی و ساختمان از شگفتیهای دنی
