مطنطنلغتنامه دهخدامطنطن . [ م ُ طَ طَ ] (ع ص ) باطنطنه .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به طنطنه شود.
متنتنلغتنامه دهخدامتنتن . [ م ُ ت َ ت ِ ] (ع ص ) کسی که دوستان را بگذارد و بااغیار بپیوندد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
متنطنطلغتنامه دهخدامتنطنط. [ م ُ ت َ ن َ ن ِ ] (ع ص ) دورشونده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دور و بعید و دور شده . (ناظم الاطباء). و رجوع به تنطنط شود.
مطنجنلغتنامه دهخدامطنجن . [ م ُ طَ ج َ ] (اِ) مأخوذ از مطجن تازی ، نوعی از خورش . (ناظم الاطباء). قسمی خورش که از گوشت و رب و مغز گردو و آلو کنند. خورشی است که از گوشت و پیاز سر
مطنجنهلغتنامه دهخدامطنجنه . [ م ُ طَ ج َ ن َ / ن ِ ] (اِ) چیزهای بریان کرده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و طعام او، گوشت بزغاله و مرغ خانگی و تذرو و طیهوج ... مطنجنة. (ذخیره ٔ
ماندنگویش اصفهانی تکیه ای: bemuni طاری: mundan طامه ای: mundan طرقی: mandan کشه ای: mandan نطنزی: mondan
طنانفرهنگ نام‌ها(تلفظ: tannān) (عربی) (در قدیم) پر طنین ، مطنطن ، غرا ؛ (به مجاز) بلند آوازه ، مشهور .
