مضیعلغتنامه دهخدامضیع. [ م ُ ] (ع ص ) رجل مضیع؛ مرد بسیارضیعه . (منتهی الارب ). مرد بسیارضیعه ؛ یعنی دارای آب و زمین بسیار. || کسی که ضایع میکند و تلف مینماید وآنکه بی بهره میکن
مضیعلغتنامه دهخدامضیع. [ م ُ ض َی ْ ی ِ ] (ع ص ) ضایع و هلاک کننده . (منتهی الارب ). ضایعکننده . (غیاث ) (آنندراج ). ضایعکننده و هلاک نماینده . (ناظم الاطباء). و رجوع به مضیاع ش
مذیعلغتنامه دهخدامذیع. [ م ُ] (ع ص ) برنده ٔ مال . (آنندراج ) (ناظم الاطباء): اذاع فلان بمتاعه ؛ ذهب به . (اقرب الموارد) (از متن اللغة). نعت فاعلی است از اذاعة. رجوع به اذاعة شو
مضیعةلغتنامه دهخدامضیعة. [ م َ ع َ / م َ ی َ ع َ ] (ع اِ) جای هلاکت . یقال فلان بدار مضیعة؛ ای بدار ضیاع . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). جای هلاکت . (آنندراج
مضیعةلغتنامه دهخدامضیعة. [ م َ ع َ / م َ ی َ ع َ ] (ع اِ) جای هلاکت . یقال فلان بدار مضیعة؛ ای بدار ضیاع . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). جای هلاکت . (آنندراج
وتغةلغتنامه دهخداوتغة. [ وَ ت ِ غ َ ] (ع ص ) زن مضیعه ٔ فرج خود؛ یعنی آنکه خود فراخ کند فرج خود را از شهوت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زنی که ازبسیاری شهوت فرج خود را فراخ کند.
حربلغتنامه دهخداحرب . [ ح َ ] (اِخ ) سجزی ملک تاج الدین پدر میر ناصرالدین عثمان بن حرب السجزی . عوفی گوید: امیر ناصر پسر ملک تاج الدین حرب که از عدل شامل او باز با تیهو صلح کرد
موسیلغتنامه دهخداموسی . [ سا ] (اِخ ) ابن یسار مدنی معروف به موسی شهوات و مکنی به ابومحمد شاعری از موالی تمیم بن مره بالولاء و از مردم آذربایجان و معاصر و مداح سلیمان بن عبدالمل
مسیاعلغتنامه دهخدامسیاع . [ م ِ ] (ع ص ) ناقه ٔ مسیاع ؛ شتر ماده ای که بر سر خود به چراگاه رود. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || ناقه ای که بر آن مت
