مصلحت اندیشلغتنامه دهخدامصلحت اندیش . [ م َ ل َ ح َ اَ ] (نف مرکب ) که اندیشه ٔ صلاح کار دارد. که به صلاح کار اندیشد. که صلاح و صواب کار خویش در نظر گیرد. مصلحت بین : عاقل متفکر بود و
مصلحت اندیشیلغتنامه دهخدامصلحت اندیشی . [ م َ ل َ ح َ اَ ] (حامص مرکب ) عمل مصلحت اندیش . || اندیشیدن درباره ٔ صلاح کار. به مصالح کار اندیشه گماشتن . خیر و صلاح خویشتن در نظر گرفتن : چو
مصلحت اندیشیدنلغتنامه دهخدامصلحت اندیشیدن . [ م َ ل َ ح َ اَ دی دَ ] (مص مرکب ) درباره ٔ صلاح کار اندیشه کردن . فکر مصلحت و مقتضای زمان و مکان کردن : ای که گفتی به هوا دل منه و مهر مبندمن
مصلحت اندیشیلغتنامه دهخدامصلحت اندیشی . [ م َ ل َ ح َ اَ ] (حامص مرکب ) عمل مصلحت اندیش . || اندیشیدن درباره ٔ صلاح کار. به مصالح کار اندیشه گماشتن . خیر و صلاح خویشتن در نظر گرفتن : چو
مصلحت اندیشیدنلغتنامه دهخدامصلحت اندیشیدن . [ م َ ل َ ح َ اَ دی دَ ] (مص مرکب ) درباره ٔ صلاح کار اندیشه کردن . فکر مصلحت و مقتضای زمان و مکان کردن : ای که گفتی به هوا دل منه و مهر مبندمن
مصلحت اندیشهلغتنامه دهخدامصلحت اندیشه . [ م َ ل َ ح َ اَ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) دارای اندیشه ٔ موافق مصلحت . با اندیشه ای که مطابق صلاح کار باشد : دادگری مصلحت اندیشه است رستن از این قوم