لغتنامه دهخدا
مصامده . [ م َ م ِ دَ ] (اِخ ) مصمودیان . قبیله ای از قبایل بربر مغرب . گویند محمدبن تومرت مؤسس دولت بنی عبدالمؤمن از این قبیله است . (ازقاموس الاعلام ترکی ). ناصرخسرو سرزمین مصامده را آن سوی ولایت نوبه و در جنوب مصر داند و گوید: اگر از مصربه جانب جنوب بروند و از ولایت نوبه