لغتنامه دهخدا
عبیط. [ ع َ ] (ع ص ) شتر فربه و جوان که بی علت و بیماری کشته باشند. ج ، عُبُط، عِباط. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || تازه . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). دم عبیط. لحم عبیط. (آنندراج ). زعفران عبیط. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || ثوب عبیط؛ جا