مشفشفلغتنامه دهخدامشفشف . [ م ُ ش َ ش َ / ش ِ ] (ع ص ) مرد سبک عقل بدخوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). || آنکه او را از غیرت ، لرزه و شوریدگی درگرفته باشد. (من
مشفشفلغتنامه دهخدامشفشف . [ م ُ ش َ ش َ / ش ِ ] (ع ص ) مرد سبک عقل بدخوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). || آنکه او را از غیرت ، لرزه و شوریدگی درگرفته باشد. (من
چاره گریلغتنامه دهخداچاره گری . [ رَ / رِ گ َ ] (حامص مرکب ) تدبیر. تأمل و تفکر. مصلحت اندیشی : چو دیدند شاهی چنان چاره سازبچاره گری در گشادند باز. نظامی .بگو هرچه داری که فرمان کن