مشائیةلغتنامه دهخدامشائیة. [ م َ ی َ ] (ع مص ) خواستن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). شاء شیئاً و مشاءة و مشائیة. (ناظم الاطباء). و رجوع به شی ٔ و مشاءة شود.
مائیةلغتنامه دهخدامائیة. [ ئی ی َ ] (ع مص جعلی ،اِمص ) مائیت . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مائیت شود. || (ص نسبی ) منسوب به ماء.- حروف مائیة ؛ هفت حرفند وعبارتند از: ج ،
مائیةلغتنامه دهخدامائیة. [ ی َ / ئی ی َ ] (ع اِ) مائئة. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). رجوع به مائئة شود.
مسائیةلغتنامه دهخدامسائیة. [ م َ ی َ / م َ ئی ی َ ] (ع مص ) مصدر فعل ساء است . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). سوء. مساء. مساءة. رجوع به سوء و مساءة شود.
شیلغتنامه دهخداشی ٔ. [ ش َی ْءْ ] (ع مص ) خواستن . مشیئة. مشاءة. مشائیة. (منتهی الارب ). فهو «شاء» (و المراد مشی ٔ). خداوند چیزی راخواستن : شاء اﷲ الشی ٔ؛ أرادَه ُ. (از اقرب
مشاءةلغتنامه دهخدامشاءة.[ م َ ءَ ] (ع مص ) (از «ش ی ء») خواستن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). شاء شیئاً و شیئة و مشاء و مشائیة. (ناظم الاطباء). و رجوع به شی ٔ شود
مشیئةلغتنامه دهخدامشیئة. [ م َ ءَ ] (ع مص ) (از «ش ی ٔ») خواستن . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ). مشیة. (ناظم الاطباء). شأه یشأه شیئاً و مشیئة و مشاءة و مشائیة. خواستن . (از ا
نیرنودیلغتنامه دهخدانیرنودی . (ص نسبی ) آنکه اهل فکر و نظر باشد و حکیم مشائی را نیز گفته اند. (آنندراج ). نیرنودیان ؛ارباب فکر و نظر و حکمای مشائیه که حقیقت اشیا را به فکر و اندیشه
تپاسلغتنامه دهخداتپاس . [ ت َ ] (اِ) پارسی ریاضت است و تپاسی یعنی ریاضت کش و رنج و کم خوابی و کم خواری بر خود نهادن و تَپاسْبُد... ریاضت کشنده و مجاهدت کننده و آن را «هرتاسب » ن
