مسکدیکشنری عربی به فارسیواگير , فريبنده , جاذب , شمعداني عطري , گل شمعداني , هيولا يي , بي عاطفگي , شرارت بسيار , هيولا , مشک , غاليه , بوي مشک , نافه مشک
مسکلغتنامه دهخدامسک . [ م ُ ] (ع اِ) آنچه از طعام و شراب که بدن را نگهداری کند. || عقل . خرد. (از اقرب الموارد). || بخیلان .بخلاء. و آن جمع مسیک است . (از ذیل اقرب الموارد).
مسکلغتنامه دهخدامسک . [ م ُ س َ ] (ع اِ) ج ِ مُسکَة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به مسکة شود.
مثکلغتنامه دهخدامثک . [ م َ ] (اِ) به لغت سریانی دوایی است که آن را سوس گویند و اصل السوس بیخ آن است و به فارسی مهک خوانند. (برهان ). مأخوذ از سریانی متکی و مهک که به تازی سوس
مصکلغتنامه دهخدامصک . [ م َ ص َک ک ] (ع ص ) شترمرغی که در رفتن بند پایهای آن به هم خورد. || مردی که زانوها و بندهای پای آن مضطرب و متزلزل باشد. (ناظم الاطباء). سست زانو که در ر
مصکلغتنامه دهخدامصک . [ م ِ ص َک ک ] (ع اِ) مغلاق و کلیدان . (ناظم الاطباء). || (ص ) قوی و توانا از مردم و جز آن . گویند: جمل مصک و حمار مصک ؛ ای قوی شدید. مصکة. (منتهی الارب )
مِسْکَگویش گنابادی در گویش گنابادی یعنی کره ، چربی جدا شده از شیر در اثر زدن شیر با چوب یا تکان دادن شیر در مَشْک
مسک آبادلغتنامه دهخدامسک آباد. [ م َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پائین رخ بخش کدکن شهرستان تربت حیدریه ، واقع در 25هزارگزی شمال کدکن و سر راه مالرو عمومی کدکن . آب آن از قنات و راه آ
مسک البرلغتنامه دهخدامسک البر. [ م ِ کُل ْ ب َرر ] (ع اِ مرکب ) نام گیاهی است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
مسک الجنلغتنامه دهخدامسک الجن . [ م ِ کُل ْ ج ِن ن ] (ع اِ مرکب ) نام گیاهی است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). شامل شواصر و جعده ٔ صغیر است . (فهرست مخزن الادویه ). شواصرا.