مزاللغتنامه دهخدامزال . [ م َ زال ل ] (ع اِ) ج ِ مَزلّة:مزال اقدام ؛ لغزشگاه . پای لَغز. رجوع به مزلة شود.
مذاللغتنامه دهخدامذال . [ م ُ ] (ع ص ) دامن فروهشته . (از المعجم ). نعت مفعولی است از اذالة. رجوع به اذالة شود. || در اصطلاح عروض ، در بحر بسیط و کامل و متدارک افزودن حرفی باشد
مذالفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. درازدامن؛ دامن‌دار.۲. (ادبی) در عروض، ویژگی پایه‌ای که در آن مستفعلن به مستفعلان تغییر کند.
مذاللغتنامه دهخدامذال . [ م ِ ] (ع مص ) مَذَل . مذالة. (متن اللغة). رجوع به مَذَل شود. || مَذل . مَذَل . (متن اللغة). رجوع به مَذَل شود.
مظاللغتنامه دهخدامظال . [ م َ ظال ل ] (ع اِ) ج ِ مظلة [ م ِ ظَل ْ ل َ / م َ ظَل ْ ل َ ] به معنی خیمه ٔ بزرگ و سایبان . (آنندراج ) (از محیط المحیط). رجوع به مظلة شود.- اهل مظال
مزالفلغتنامه دهخدامزالف . [ م َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ مزلف . || ج ِ مَزلفه . (ناظم الاطباء). هر ده که میان دشت و زمین کشت باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). هر ده میان راه که واقع میان
مزالقلغتنامه دهخدامزالق . [ م َ ل ِ ](ع اِ) ج ِ مَزلق . || ج ِ مَزلقة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث ). رجوع به مزلق و مزلقه شود.
مزالفلغتنامه دهخدامزالف . [ م َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ مزلف . || ج ِ مَزلفه . (ناظم الاطباء). هر ده که میان دشت و زمین کشت باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). هر ده میان راه که واقع میان
مزالقلغتنامه دهخدامزالق . [ م َ ل ِ ](ع اِ) ج ِ مَزلق . || ج ِ مَزلقة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث ). رجوع به مزلق و مزلقه شود.
سدوملغتنامه دهخداسدوم . [ س َ ] (اِخ ) شهری است از شهرهای قوم لوط که قاضی آن را سدوم گفتندی و ابوحاتم در کتاب المزال و المفسد گوید آن سذوم به ذال معجمه است . و گوید به دال خطاست
مزلةلغتنامه دهخدامزلة. [ م َ زَل ْ ل َ / م َ زِل ْ ل َ ] (ع اِ) جای لغزیدن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مَزَل ّ. لغزشگاه . ج ، مزال : مزال اقدام ؛ جای لغزش . (یادداشت به خط
مزلفةلغتنامه دهخدامزلفة. [ م َ ل َ ف َ ] (ع اِ) هر ده که میان دشت و زمین کشت باشد. ج ، مزالف . (منتهی الارب )(اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). قریه ٔ واقع میان بیابان و زمینی آبادان