مردمانلغتنامه دهخدامردمان . [ م َ دُ ] (اِ) ج ِ مردم . خلایق . خلق . آدمیان . ناس . انس . اناس . جهانیان . انام : چاه پر کرباسه و پر کژدمان خورد ایشان پوست روی مردمان . رودکی .چون کشف انبوه غوغائی بدیدبانگ و زخ مردمان خشم آورید.<
خلاف مردمان کردنلغتنامه دهخداخلاف مردمان کردن . [ خ ِ / خ َ ف ِ م َ دُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) ناموافق با رسم مردمان کاری انجام دادن .
خلاف مردمان کردنلغتنامه دهخداخلاف مردمان کردن . [ خ ِ / خ َ ف ِ م َ دُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) ناموافق با رسم مردمان کاری انجام دادن .